ବଞ୍ଚିଥିଲା ବେଳେ କେତେ ଯେ ରାଗ ଅଭିମାନ

ବଞ୍ଚିଥିଲା ବେଳେ କେତେ ଯେ ରାଗ ଅଭିମାନ ଶବ ହେଲେ ତୁଣ୍ଡରେ ଗୁଞ୍ଜିଦେବେ ବାସି ଭାତ ବେଳ ଥାଉଁ ହେଜରେ ଆପଣା ସ୍ୱରୂପ ଶକତି ସାହାଯ୍ୟ ମାଗିଲେ ଅଧାଗଢା ବଢ଼ାଇବେ ହାତ

ତୋ ପତି ମୋ ପତି ଦେଖିବାକୁ ଏକା ପରି

ତୋ ପତି ମୋ ପତି ଦେଖିବାକୁ ଏକା ପରି ଦେହ କଜଳ କଳା ଆଖି ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି କିକି ନାମରେ ଡାକିବା ଅଷ୍ଟସିଦ୍ଧି ଦାତାଙ୍କୁ ଦେହ ପିଞ୍ଜରା ଖୋଲିବେ ଯିବା ଉଡିକରି

ବାପ ଘରୁ ଯେଉଁ ଗହଣା ଆଣିଥିଲି

ବାପ ଘରୁ ଯେଉଁ ଗହଣା ଆଣିଥିଲି ଶାଶୁଘରେ ସେ ଘୋରି ହୋଇଗଲା ଶଶ୍ମାନ ଗାତରେ ଅବଶେଷ ପୋତିଲି ପଞ୍ଚଭୂତରେ ସେ ସବୁ ମିଳେଇଗଲା

ମୋତି ମାଣିକ୍ୟ ହୀରା ଲୀଳା ଗୁନ୍ଥି ମାଳ ପିନ୍ଧିଲି

ମୋତି ମାଣିକ୍ୟ ହୀରା ଲୀଳା ଗୁନ୍ଥି ମାଳ ପିନ୍ଧିଲି ଭୋଜନ ନିମନ୍ତେ ସୁସ୍ୱାଦୁ ଅନ୍ନ ବ୍ୟଞ୍ଜନରୁ ମୁଠେ ରତ୍ନ ପଲଙ୍କରେ ଗୋଲାପ ବିଛାଇ ନିଦ୍ରା ଗଲି ହେଲେ ନିତ୍ୟ କର୍ମ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରଭାତରୁ ଉଠେ

ଯେଉଁବି ଦେବୀ ଦେବତାକୁ ମୋ ଇପ୍ସିତ ବର ମାଗିଲି

ଯେଉଁବି ଦେବୀ ଦେବତାକୁ ମୋ ଇପ୍ସିତ ବର ମାଗିଲି ସକଳେ କହିଲେ ଏକା କଥା ହେବାକୁ ପଡିବ ନିର୍ଗୁଣ ଧ୍ୟାନରେ ବସି ଦେଖିଲି ତିଳେ ନାହିଁ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଶାନ୍ତି ନାହିଁ ବୈରାଗ୍ୟ ହୃଦୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କେବଳ ଦୁର୍ଗୁଣ

ହୃଦୟ ଅଗଣାରେ ଅନେକ କଳା ତୁଳସୀ

ହୃଦୟ ଅଗଣାରେ ଅନେକ କଳା ତୁଳସୀ ଦୟଣା ସେବତୀ ହେନା ଜବା ଜୁଇ ଜାଇ ତୋତେ ଭେଟିବା ପାଇଁ କଇଁର କାମନା ଶ୍ରାବଣରେ ଭିଜି ଭିଜିକ ପାଣି ଢାଳୁଥାଇ

ଯମୁନା ଯିବାଟା କେବଳ ଏକ ବାହାନା

ଯମୁନା ଯିବାଟା କେବଳ ଏକ ବାହାନା କୁଟିଳାର ଅଗଣାରେ ଅଛି ଭରା କୂଅ ମୋହନ ବଂଶୀ ମଧୁର କିମିଆଁ କଲା ଚିତ୍ତକୁ ଚୋରି କରିଲା ଯଶୋଦା ପୁଅ