ସଂସାରୀ ମଣିଷର କଂସାରୀ ମନଟି

ସଂସାରୀ ମଣିଷର କଂସାରୀ ମନଟି କାଟି ଖାଉ କାଟି ଖାଉ ଯାଏଟି ସରି ଅଜାଣତରେ କାଟିଲେ ନିଜ ଆୟୁଷ ବ୍ରହ୍ମଦାରୁକୁ ହୁଡ଼ି ଯାଏ ଆତ୍ମା ଶାରୀ

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ବଦଳରେ ନିଅ ବଂଶୀଧର

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ବଦଳରେ ନିଅ ବଂଶୀଧର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଚିତ୍ତବାସା ନବ ଦୁର୍ବାଦଳ କାନ୍ତି ଦୁଆରେ ତୁମର ଭାଗ୍ୟ ବଦଳ ଵାଲା ନିଷ୍କାମ ବଦଳରେ ନିଅ ଅଶେଷ ଶାନ୍ତି

ଯାହାକୁ ମାଗିଲେ କିଛି ବି ଦେବ

ଯେଉଁ ସମ୍ପର୍କକୁ ନିଜର ଭାବିଲି ପଡି ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ଯେମିତି କାଚ ଯାହାକୁ ମାଗିଲେ କିଛି ବି ଦେବ ଯେତେ ଯାଚିଲେ ନ ନିଏ ଲାଞ୍ଚ

ଦୁଇ ହାତକୁ ଉର୍ଦ୍ଧକୁ କରନ୍ତେ

ଦୁଇ ହାତକୁ ଉର୍ଦ୍ଧକୁ କରନ୍ତେ ଝଡି ପଡିଲା ମୋ ଅହଂକାର ନିଷ୍କାମ ହୋଇଲା ମୋ ମନ ସ୍ମିତ ସ୍ମିତ ହସିଲେ ବେଣୁଧର

କରି କରାଉ ବୋଲି ତୁ ସକଳ

କରି କରାଉ ବୋଲି ତୁ ସକଳ ମନରେ କାହିଁ କରୁ ଅଂହକାର ନିଜକୁ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର ସେ ଯାଏ ରହିଥିବି ନିରାହାର

ମୁଁହି ଗୋଟିଏ ମୁଦଦିଆ ଲଫାପା

ଜୀବନ ଏକ ମୁଦଦିଆ ଲଫାପା ମାଣବସା ଗୁରୁବାର ଚିତା ଝୋଟି ଜୀବନ ଏକ ଆଶାର ବୈତରଣୀ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାରର ପବିତ୍ର ମୁଠାଏ ମାଟି

ମୋତେ ନ ପଚାର ମୋର ବୟସ

ମୋତେ ନ ପଚାର ମୋର ବୟସ ମୁଁହି ଏ ଜନ୍ମରେ ନ ହୋଇବି ବୁଢା ହୃଦୟରେ ମୋର କାଳିଆ ଠାକୁର ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛନ୍ତି ଅଧା ଗଢା

ସମତା ମମତା ହୃଷ୍ଟ ପୁଷ୍ଟ

ସମତା ମମତା ହୃଷ୍ଟ ପୁଷ୍ଟ ବାତ୍ସଲ୍ୟରେ ପାଳଇ ସୃଷ୍ଟି କାହାକୁ ଦେଇ ପାଦ ସ୍ପର୍ଶ କାହାକୁ ଦେଇ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି

ଚାଲିଲେ ଫୁଟେ ପଦ୍ମ

ଚାଲିଲେ ଫୁଟେ ପଦ୍ମ ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ଦୁଇ ପାଦ ମଧୁକର ଝୁରି ମରେ ଲଭିବାକୁ ତାର ସ୍ୱାଦ

ଥରେ ଚାହିଁ ଦେଲେ ନ ଭୁଲିବୁ

ଥରେ ଚାହିଁ ଦେଲେ ନ ଭୁଲିବୁ ସଖି କି ମୋହନୀ ଚାହାଁଣୀରେ ଥରେ ଛୁଇଁ ଦେଇ ଝୁରି ମରୁଛି ସେ ଅନୁଭୂତି ଏକ କାହାଣୀରେ

ଅବଢ଼ା ଅଗ୍ନି ଆକାଶ ମାଟି

ଅବଢ଼ା ଅଗ୍ନି ଆକାଶ ମାଟି ବାୟୁ ଅବଢ଼ା ଜଳ ଅବଢ଼ା ସେବକ ହେଲେ ଯଥେଷ୍ଟ ମାଲିକ ହେଲେ ଝଗଡା

ହାତ ଗୋଡ ଦେଇ ଭଲ କଲ ମଣିମା

ହାତ ଗୋଡ ଦେଇ ଭଲ କଲ ମଣିମା ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ମୁଁ ବୋହି ନେବି ଖୋଇ ଦେବି ଆପଣ ଚାହିଁଥିବେ ଅପଲକ ନୟନେ ତୁମ୍ଭର ଚକାଆଖିରେ ମୁଁହି ହଜି ଯିବି

କପା ତୁଳାରୁ ଭିଣା ସୂତା

କପା ତୁଳାରୁ ଭିଣା ସୂତା ସୁକ୍ଷ୍ମ ସୂତାରୁ ଭିଣା ଲୁଗା ଜ୍ଞାନ ଚକ୍ଷୁକୁ ଛାଡି ଦେଇ ମା ଢାଙ୍କି ଦେ ସବୁ ଜାଗା

ଘର ଦୁଆର ପର୍ଯନ୍ତ ଆସିକି ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲା

ଘଘର ଦୁଆର ପର୍ଯନ୍ତ ଆସିକି ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲା ତା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମଧୁର ପାଦପଦ୍ମକୁ ଆଖି ଝୁରେ ବୋଝ ମୁଣ୍ଡରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲା ତା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦରଦୀ ପଣକୁ ମନ ଝୁରି ମରେ

ଦୁଃଖକୁ ଆଡେଇ ସୁଖ ସାଉଁଟିଲି

ଦୁଃଖକୁ ଆଡେଇ ସୁଖ ସାଉଁଟିଲି ମନରେ ନ ପୁରିଲା ମୋର ଥାଳ ସୁଖକୁ ଆଡେଇ ଦୁଃଖ ସାଉଁଟିଲି କାଳିଆକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଗଲା ବେଳ

ଆଶା ଫାସରେ ବନ୍ଧା ହୋଇ ମନ

ଆଶା ଫାସରେ ବନ୍ଧା ହୋଇ ମନ ଆଉ କେତେ ସାଉଁଟିବୁ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଛାନ୍ଦ ପାଦରେ ଶରଣ ପଶିବାରେ ଚାଲ ମନ ଦେଖି ଯିବା ପଦ୍ମ ମୁଖ

ମାଆ ହେଉଥାଉ ପଛେ ଘଟଗାଁ ତାରିଣୀ

ମାଆ ହେଉଥାଉ ପଛେ ଘଟଗାଁ ତାରିଣୀ ମାଆ ହେଉ ଥାଉ କାକଟପୁରେ ମଙ୍ଗଳା କେବେ ହେବ ଦୟା ତୁଟାଇବୁ ବନ୍ଧନ ମା ସନ୍ତାନ ମା ବଳଦ ଭଳି ବୁଲୁଛି ବେଙ୍ଗଳା

ହେ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ହେ ମହିଷାମର୍ଦ୍ଧିନୀ

ହେ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ହେ ମହିଷାମର୍ଦ୍ଧିନୀ ହେ ପତିତ ପାବନୀ ହେ ରାମ ତାରିଣୀ ହେ ଆଦି ମାତା ହେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର କମଳା ହେ ଗଡଚଣ୍ଡୀ ହେ ମା ମୋକ୍ଷ ସରଣୀ

ରାବଣ ଭଳି ମୋର ଦଶଟି ଇନ୍ଦ୍ରିୟ

ରାବଣ ଭଳି ମୋର ଦଶଟି ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ସର୍ବେ ମନ କଥାରେ ଥେଇ ଥେଇ ନିଷ୍କାମ କହିଲେ ଝୁଣି ଦିଅନ୍ତି ଦେହ ଚକାଆଖିକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ କାନ୍ଦୁ ଥାଇ

ଦେହ ଘରେ ଏଗାର ଜଣ ମୁଲିଆ

ଦେହ ଘରେ ଏଗାର ଜଣ ମୁଲିଆ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ମା ଆଜି ଦଶରା ଛୁଟି ଦେଇଛି ହୁଅନ୍ତି କାମ କାମ ମହାମାୟା ତୁ ଗୋ ଏକ ଆସରା

ତୁହି ଜନନୀ ତୁହି ଭଗିନୀ ତୁହି ଜାୟା

ତୁହି ଜନନୀ ତୁହି ଭଗିନୀ ତୁହି ଜାୟା ତୁହି କୋଳ ତୁହି ରାକ୍ଷୀ ତୁହି ପ୍ରଣୟୀ ଯା ଦେବୀ ସର୍ବ ଭୂତେଷୁ ମା ଚିନ୍ମୟୀ ଶରଣ ଶରଣ ଶରଣ ଦୁର୍ଗା ମୃଣ୍ମୟୀ

କେବଳ ସ୍ଵଚ୍ଛ ନିର୍ମଳ ରହିଣ ଜଳ

କେବଳ ସ୍ଵଚ୍ଛ ନିର୍ମଳ ରହିଣ ଜଳ ପୂରଣ କରେ ସକଳ ଜୀବ ତୃଷା କେବଳ ଶୁଦ୍ଧ ନିର୍ମଳ ରହିଣ ବାୟୁ ପୂରଣ କରେ ଜୀବ ବଞ୍ଚିବା ଆଶା

ମାଆ ଗୋ ବେଢା କାଳୀ ମା ଭଦ୍ର କାଳୀ

ମାଆ ଗୋ ବେଢା କାଳୀ ମା ଭଦ୍ର କାଳୀ ମାଆ ଗୋ ତୁ ଯାହା ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଅଛୁ ଜଗି ତାକୁ ଥରେ ଭେଟ କରି ଦେ ମାଆ ଗୋ ପାଦପଦ୍ମରେ ବାଡ଼ି ମନ୍ଦାର କରିବି ଲାଗି

ଯାଜପୁର ଡାକେ ମା ବିରଜା ମା ବିରଜା

ଯାଜପୁର ଡାକେ ମା ବିରଜା ମା ବିରଜା କଟକ ଡାକେ ମା ଚଣ୍ଡୀ ମା କଟକ ଚଣ୍ଡୀ ପରିଚୟ ଲାଗି ବାରଦୁଆର ହୁଏ ମାଆ ମଥାରେ ବୋହି ତୋର ମାୟାର ହାଣ୍ଡି

ଦେହ ଚାଲି ଚାଲି ଅବଶ ହେଲା

ଦେହ ଚାଲି ଚାଲି ଅବଶ ହେଲା ରସନା ଫେରିଗଲେ ଯେଝା ଘର ମନ ନ ପଶିଲା ଭକ୍ତି ପଞ୍ଜୁରୀରେ ହେ ଭାବ ବିନୋଦିଆ କିଛି କର

ମୋହରି ଅନ୍ତେ ଅଧା ଗଢା ଦିଅଁରେ

ମୋହରି ଅନ୍ତେ ଅଧା ଗଢା ଦିଅଁରେ କହିଲୁ ତୋ କଥା ଆଉ ବୁଝିବ କିଏ ସଦ୍ୟଜାତ ଶିଶୁଠାରୁ ବେଶି ନିରୀହ କହିଲୁ ହୃଦୟରେ ଧରି ବୁଲିବ ଯିଏ

ମନ ଯଦି ମୋର କଥା ମାନୁ ଥାଆନ୍ତା

ମନ ଯଦି ମୋର କଥା ମାନୁ ଥାଆନ୍ତା ତୋ ଖଣ୍ଡିଆ ହାତକୁ କି କରନ୍ତି ଭରଷା ଅବଢ଼ା କୁଡୁଆରେ ବାଢି ମୁଁ ଭୁଞ୍ଜାନ୍ତି ନିଷ୍କାମରେ ରାନ୍ଧି ଖିରି ପୁରି ଆରିଷା

ଆହାଃ ମାଆ ଯାହାର ଜ୍ଞାନ ବାହିନୀ

ଆହାଃ ମାଆ ଯାହାର ଜ୍ଞାନ ବାହିନୀ ସଂସାର ବୁଲେ ସନ୍ତାନ ଜ୍ଞାନ ଶୁନ୍ୟ ଜାଗୋ ଜାଗୋ ମା କୁଳ କୁଣ୍ଡଳିନୀ ମାଆ ଗୋ ଏ ପତିତକୁ କର ଧନ୍ୟ

ତୁମ୍ଭର ନାହିଁଟି ହାତ କିବା ଗୋଡ

ତୁମ୍ଭର ନାହିଁଟି ହାତ କିବା ଗୋଡ ମୁହିଁଟି ମୁଁହିଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ ଜ୍ଞାନ ଶୁନ୍ୟ ହରି ହେ ଥରେ କୁହ ବନ୍ଧୁ ବୋଲି ଦୁହିଁଙ୍କ ଜୀବନ ହେଉଯାଉ ଧନ୍ୟ

ଶ୍ରୀଫଳରେ ଭରି ଅତି ମଧୁର ପାଣି

ଶ୍ରୀଫଳରେ ଭରି ଅତି ମଧୁର ପାଣି ଶ୍ରୀପତି ହେ କାହିଁ ଲୁଚାଇଲ ହାତ ଶ୍ରୀଫଳଟେ ତୋ ଲାଗି ଆଣିଥିଲି ଶ୍ରୀଧର ହେ ଆସିଥିଲି ରଥ ଯାତ

କଜଳପାତିର କିଚିରି ମିଚିରି

କଜଳପାତିର କିଚିରି ମିଚିରି ଅତି ମଧୁର ହେଲେ ଅବୁଝା ମନ୍ତ୍ର ତନ୍ତ୍ର କିଛି ନ ଜାଣେ ମା ତୋର ଋଣ ରହିଲା ଅସୁଝା

ଶିଶୁଠାରୁ ଆହୁରି ସରଳ ତୋ ସ୍ଵଭାଵ

ଶାକ୍ତ ଶିବ ବୈଷ୍ଣବ ତିନି ଧର୍ମର ଭକତ ତ୍ରିକୁଟରେ ବୁଲୁଛନ୍ତି ତୋତେ ମୁଣ୍ଡେଇ ଶିଶୁଠାରୁ ଆହୁରି ସରଳ ତୋ ସ୍ଵଭାଵ ଯେ ଦେଖୁଛି ପକାଏ ତୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ

ପାଷାଣରେ ବସି ପାଷାଣୀ ହେଲୁ ମାଆ

ପାଷାଣରେ ବସି ପାଷାଣୀ ହେଲୁ ମାଆ ତୁହି କଣ ଜାଣିବୁ ମାଆ ଗୋ ଦୁଃଖ ସୁଖ ମାନବର ଲାଗି ସିନା ମାଆ ବଢ଼ା ଅବଢା ମାଆ ଗୋ ଇତରେ ପାଆନ୍ତି ବଡ଼ ଦୁଃଖ

ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ ହେନା ଫୁଲ ଫୁଟେ

ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ ହେନା ଫୁଲ ଫୁଟେ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ସେ କେତେ ହସେ ପହଡ଼ ପଡିଲେ ଆସିବେ ଶ୍ରୀହରି କେଡେ ଆଶାରେ ପାଖୁଡା ବାସେ

ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧିକୁ ନେଇ ସଂସାର

ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧିକୁ ନେଇ ସଂସାର ଜୀବକୁ କେବେ ନ ଛାଡେ ଅଭାବ ଧୂପ ଦୀପ ଫୁଲକୁ ନେଇ ପ୍ରାର୍ଥନା ପୂଜାରେ ପରିଚୟ ନୁହେଁ ସ୍ଵଭାଵ

ମନଟି ଭରିଛି ସ୍ନେହଁରେ ମା

ମନଟି ଭରିଛି ସ୍ନେହଁରେ ମା ହାତରେ ତୋ ଖଡଗ ଧାର ଯା ଦେବୀ ସର୍ବ ଭୂତେଷୁ ମା ତୁହି ଥିଲେ ମା କାହାକୁ ଡର

କାଠରେ କିଏ ସେ ଗଢିଲା କାଳିଆ

କାଠରେ କିଏ ସେ ଗଢିଲା ତୋତେ ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟାରେ ନ ଭାଙ୍ଗେ ତୋ ନିଦ କେଉଁଠି ଛାଡି ଯିବି ମୋ ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଖୋଜି ଖୋଜି ନ ପାଇଲି ତୋ ପାଦ

ମାଆ ମୋ ଝୁରେ ତୋତେ ଗୋ ମା

ମାଆ ମୋ ଝୁରେ ତୋତେ ଗୋ ମା ଆତୁରେ ପୂଜୁଥାଏ କେତେ ତୋତେ ମୋର ମା ମୁଁହ ଏକ ସ୍ନେହଁର ସିନ୍ଦୁକ ତୋ ପାଖେ ସ୍ନେହଁ ନ ଥିବ କେତେ !

ହେ ମାଆ ହେ ମାଆ ହେ ମାଆ

ହେ ମାଆ ହେ ମାଆ ହେ ମାଆ ମାୟା ବନ୍ଧନ ଖୋଲି ଦିଅ ମାଆ କେତେ ଦେଖିବୁ ତୁ ମାଙ୍କଡ ନାଚ ମାଆ ନ ଆସେ କି ମନେ ଦୟା

ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ପାଦପଦ୍ମକୁ ଛୁଇଁଦେଲେ ଭକ୍ତି

ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ପାଦପଦ୍ମକୁ ଛୁଇଁଦେଲେ ଭକ୍ତି ଶ୍ରୀ ଗୋବିନ୍ଦ ହୃଦୟରେ କରନ୍ତି ବିରାଜ ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଶ୍ରୀ ଗୋବିନ୍ଦ କୃପା ବର୍ଷା କଲେ ଧର୍ମ ଦୟା କ୍ଷମା ଶାନ୍ତିରେ ଭରେ ସ୍ୱରାଜ

ମନ ଆକାଶରେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ

ମନ ଆକାଶରେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ ହୃଦୟ ଅନ୍ଧାରରେ ଜଳେ ଦୀପ ଦୋଷ ନ ଧରିବ କ୍ଷମା ଆଚରିବ ହରି ହେ ତୁମେ ପରା ମା ବାପ

ସରିବ ଆୟୁଷ ନ ପୁରିବ ମନ ବାଞ୍ଛା

ସରିବ ଆୟୁଷ ନ ପୁରିବ ମନ ବାଞ୍ଛା ଆଶା ବୈତରଣୀ ଅନେକ ଭଉଁରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣରୁ ଚଣ୍ଡାଳ ହେଲୁଣି କର୍ମରେ ବେଳ ଥାଉଁ ଚିନ୍ତ ମହାଶ୍ରୟ ଗୌରୀ

ଯେଉଁ ଶାନ୍ତ ରୂପ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ମାଆ ଗୋ

ଯେଉଁ ଶାନ୍ତ ରୂପ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ମାଆ ଗୋ ଆଦି ଶଙ୍କର ଆନନ୍ଦେ ଭଣିଲେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣା ସ୍ତୋତ୍ର ସେହି ଶାନ୍ତ ରୂପେ ଦର୍ଶନ ଦିଅ ଗୋ ସର୍ବ ଜନନୀ ପରମ ଭୈରବୀ ମା ପବିତ୍ର ହେଉ ଏ ପାପି ଗାତ୍ର

ମୋ କଥା ନ ଶୁଣି ବାଇଆ ମନରେ

ମୋ କଥା ନ ଶୁଣି ବାଇଆ ମନରେ ବୁଲୁଛୁ ସଂସାର ଅଗନା ଅଗନି ବନ ଯେତେ ସମ୍ଭବ ସତ୍ୟ ପଥରେ ଥିବୁ ମନ ରଥରେ ବସାଇ କଳା ବଦନ

ଜହ୍ନି ଫୁଲଟେ ଜାଣେ ସଞ୍ଜର ଠିକଣା

ଜହ୍ନି ଫୁଲଟେ ଜାଣେ ସଞ୍ଜର ଠିକଣା ପକ୍ଷୀ ଜାଣେ ବସାକୁ ଫେରିବା ବାଟ ଥାଉଁ ବେଳ ଆମର ଠିକଣା ବୁଝିବା ବାଇଆ ମନ ଅଚିର ସଂସାର ହାଟ

ଅଧା ପଡ଼ିଥିଲେ ଅତି ଭଲ କାମଟିଏ

ଅଧା ପଡ଼ିଥିଲେ ଅତି ଭଲ କାମଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ କେହି ସାରିବାକୁ ଇଛା କରେ ଅଧା ଗଢା ମୋହର ହୃଦୟ ଦେବତା ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ ଛନ୍ଦା ପାଦକୁ ଝୁରି ମରେ

କ୍ଷେତରେ କିଏ ସେ ବୁଣିଲା ବାଳୁଙ୍ଗା

କ୍ଷେତରେ କିଏ ସେ ବୁଣିଲା ବାଳୁଙ୍ଗା ଆହାଃ କେଡେ ଯତ୍ନେ ବୁଣିଥିଲି ଧାନ କ୍ଷେତରୁ କିଏ ସେ ଫସଲ ଚୋରି କଲା ପାଳଭୁତ ଅପଲକରେ କରୁଛି ଧ୍ୟାନ

ତୁହି ପରା ବୋଲାଉ ସକଳ ଜନନୀ

ତୁହି ପରା ବୋଲାଉ ସକଳ ଜନନୀ ତୋ ପଣତରେ ବନ୍ଧା ସକଳ ସ୍ନେହଁ ଦିଅ ଦିଅ ମାଆ ଗୋ ମୋର ଭାଗ ତୋ ସନ୍ତାନ ପରିଚୟ ମୋ ସୋହଁ

କାଳିଆ ବସିଥିଲା ରତନ ବେଦିରେ

କାଳିଆ ବସିଥିଲା ରତନ ବେଦିରେ ସଜନୀରେ ଚାହିଁ ଦେଲି କିଞ୍ଚିତରେ ହାତ ନାହିଁ ଛନ୍ଦିଲା ନବଧା ଭକତିରେ ଆଲୋ କି ମୋହନୀ ସେ ଚାହାଣିରେ

ହାତ ଗୋଡ ଯୋଡି ଜନମ କଲୁ ମାଆ ଗୋ

ହାତ ଗୋଡ ଯୋଡି ଜନମ କଲୁ ମାଆ ଗୋ ରସନା ବାସନା ଖଟାଇ ଖଟାଇ କଲେ ମଢ଼ା ଅଧା ଗଢା କରିଥିଲେ ଶୀକ୍ଷେତ୍ରେ ରହିଥାନ୍ତି ମାଆ ଗୋ ମୁହିଁ ନେଇ ଗୋଟେ ଘର ଭଡା

ହେବୁ କି ଅଭାଗାର କନ୍ୟା

ହେବୁ କି ଅଭାଗାର କନ୍ୟା ମାଆ କରିବୁ କି ଲୋ ଏ ଜୀବନ ଧନ୍ୟା ହୃଦୟେ ବହିବ ଅଦିନରେ ବସନ୍ତ ମାଆ ଲୋ ବହିବ ଖୁସିର ବନ୍ୟା

ସଂସାର ସାଗରରେ ମନ ବୁଡି ଯାଉଥିଲୁ

ସଂସାର ସାଗରରେ ମନ ବୁଡି ଯାଉଥିଲୁ ଯେଉଁ ପରମ ବୈରାଗୀଟି ଆଣିଲା ଛାଣି ବେଦଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧରି ସିଏ ମନୁଙ୍କୁ ସମର୍ପିଥିଲା କାଳୀୟ ଶିରରେ କି ଶୋଭା ବଂଶୀପାଣି