ମୋହର ଦେହ ମନ ବାକ୍ୟ ଏ ତିନି ମିଶି

ମୋହର ଦେହ ମନ ବାକ୍ୟ ଏ ତିନି ମିଶି ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୋତେ ନ ପାରିଲେ ବାନ୍ଧି ଯଶୋଦାଙ୍କୁ ବର ମାଗିବି ଖୁଆର ଦଉଡି ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୋତେ ମୁହିଁ ପାରିବି ଛନ୍ଦି

ଉତ୍କଳ ଦିବସ

ହେ ପରମାନନ୍ଦ ସଦନ ହେ ଉତ୍କଳ ବନ୍ଦନ ସପରିବାରଙ୍କୁ ଉତ୍କଳ ଜନ୍ମଦିନର ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଚର୍ତ୍ତୁଦ୍ଧା ଦେଖିବି ପ୍ରଭୁ ହେ ଗରୁଡ ପୃଷ୍ଠରେ ଅପେକ୍ଷାରେ ଦେହ ମନ ବାକ୍ୟ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ

ଅଶେଷ ଆନନ୍ଦ ଧାମ ତୁମେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ଅଶେଷ ଆନନ୍ଦ ଧାମ ତୁମେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ମୋର ମନୋରଥ ବାହୁଡା ଯାତ୍ରାକୁ କୁଣ୍ଠିତ ଅଶେଷ ବାସନା ମନ ରହିତ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ମୋହର ମନୋରଥ ପାଦ ପଦ୍ମରେ ଲୁଣ୍ଠିତ

ଚନ୍ଦନ ଶୀତଳ ନାମ

ଚନ୍ଦନ ଶୀତଳ ନାମ ଶରଣ ପଞ୍ଜର ରୂପ ହୃଦୟ କମଳ ଧାମ ଅଜପା ମନ୍ତର ଜପ

ମାଆ ଚଣ୍ଡୀ ନୁହଇଁ ପାଷାଣୀ

ମାଆ ଚଣ୍ଡୀ ନୁହଇଁ ପାଷାଣୀ ମା କାନକୁ ପାରିଥାଏ ଡାକକୁ ଆକୁଳ ବ୍ୟାକୁଳ ହିଁ ଅନୁକୂଳ ମାଆ ଆଉଜି ନିଏ କୋଳକୁ

ରାମ ରାମ ଭଜ ଭଜ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ଭଜ

ରାମ ରାମ ଭଜ ଭଜ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ଭଜ ବାଇ ମନରେ ନାମରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ ମଜ ପାପ ଆଖିକୁ ସେହି ସିନା ଅଧା ଗଢା ହୃଦୟ କମଳରେ ଗୋବିନ୍ଦ ଚର୍ତ୍ତୁଭୂଜ

ଦେହୀକୁ ଭେଟିଲେ ମୋର ମନରେ

ଦେହୀକୁ ଭେଟିଲେ ମୋର ମନରେ ମନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାଷୋରିବୁ ଏହି ଦେହ ଦେହ ପାଷୋରିଲେ ମୋର ମନରେ ମନ ସମ୍ପୂର୍ଣ ପାଷୋରିବୁ ଭଵ ମୋହ

ମୋ ଝିଅ

ସେ ଘର ଅଗଣାର ମଧୁ ମାଳତୀ ସେ ବଗିଚାର ପୋଦିନା ଦୟାଣା ସେ ପୂଜା ଘରର ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଶବ୍ଦ ସେ ନୀରବତାର ଶୀତଳ ଝରଣା

ଥରୁଟିଏ ଜନନୀର ଡାକ କର୍ଣ୍ଣରେ ପଡିଲେ

ଥରୁଟିଏ ଜନନୀର ଡାକ କର୍ଣ୍ଣରେ ପଡିଲେ ସକଳ ଖେଳ ଛାଡି ବାଳକ ବାହୁଡେ ଗୃହେ ଥରୁଟିଏ ଗୋବିନ୍ଦର ପାଦ କପାଳ ଛୁଇଁଲେ ସକଳ କର୍ମ ଛାଡି ଜୀବ ଆତ୍ମା ହିତେ ରହେ

ଚଣ୍ଡୀ ବୋଲଇ ରାମ ଏ ବାଟେ ଗଲା

ଚଣ୍ଡୀ ବୋଲଇ ରାମ ଏ ବାଟେ ଗଲା ତାହା ମନରେ ନ ପଡିଲା ମାଆ କଥା ଶୁଣ ଲୋ ଝିଅ କହିବୁ ମୋର ରାମକୁ ମା ରାମଚଣ୍ଡୀ ପ୍ରକାଶିଲା ମନର ବଥା

ମୋହର ମନକୁ ନ ମାରି ସମର୍ପିଲି ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ

ମୋହର ମନକୁ ନ ମାରି ସମର୍ପିଲି ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଭକତ ଭୋଳିଆ ଆନନ୍ଦ ସାଗରେ ହଜାଇ ଦେଲେ ମୋହର ହୃଦୟକୁ ନ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲି ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ସକଳ ଆତ୍ମାର ବନ୍ଧୁ ଏ ଅଧମକୁ ଆପଣାର କଲେ

ଏହି କ୍ଷୁଦ୍ର ହୃଦୟରେ ବଡ ମାନସିକ ମାଆ ଗୋ

ଏହି କ୍ଷୁଦ୍ର ହୃଦୟରେ ବଡ ମାନସିକ ମାଆ ଗୋ ମନ ମୋର ସଦା ବୁଲୁଥାଏ ତୋର ବେଢାରେ ଆରତୀ ବେଳେ ତୋର ଭକତଙ୍କ ବଡ ଗହଳି ମାଆ ଗୋ କାଳେ ଚାହିଁଦେବୁ ଆଖି ଆଡରେ

ମହାଶୂନ୍ୟରୁ ଆସିଲି ମହାଶୁନ୍ୟରେ ଭାସିଲି

ମହାଶୂନ୍ୟରୁ ଆସିଲି ମହାଶୁନ୍ୟରେ ଭାସିଲି ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଆସିଲି ଚକା ଡୋଳାକୁ ଦେଖିଲି ବଡ ଦାଣ୍ଡ ବଡ ଦେଉଳ ବଡ ଦିଅଁ ବଡ ରଥ ଅଜଣା ଅଶୁଣା ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମଦାରୁରେ ରସିଲି

ରାମ କେଣେ ଗଲା ଗଲି ବୋଲି ଚଣ୍ଡୀ

ରାମ କେଣେ ଗଲା ଗଲି ବୋଲି ମାଆ ଚଣ୍ଡୀ ନିଜ ମାଆ ପରିକା ତା ତିନି ନୟନରେ ଚାହେଁ ସୁମତିକୁ ସପନରେ କହିଲା ମାଆ ମନ କଥା ମାଆ ରାମ ଚଣ୍ଡୀ ରାମକୁ କେତେ ଭଲ ପାଏ[୧] ଛୋଟ ମୁହେଁ ବହୁତ ବଡ କଥା ମାଆ ଚଣ୍ଡୀ ଅରକ୍ଷିତ ରାମ ମା ଗୋ ଅନେକ ଭଲ ପାଏ କେବେ କୃପା କରି ଦର୍ଶନ ଦିଅ ମାଆ ଚଣ୍ଡୀ ଅରକ୍ଷିତ ରାମ ତୋ ପାଦ ସଦା ଚିନ୍ତୁ ଥାଏ [୨]

ନିଜେ ଅଳପ ରଖି ମୋତେ ବେଶୀ ଦେଲୁ

ନିଜେ ଅଳପ ରଖି ମୋତେ ବେଶୀ ଦେଲୁ ନବଧା ଭକ୍ତିରେ ତୁ ବାନ୍ଧିଦେଲୁ ମୋ ମନ କେଉଁଟି କରିବି ନୈବେଦ୍ୟ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ମୁଁ ଅଧମ ନାହିଁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ନାହିଁ ମୋ ଜ୍ଞ୍ୟାନ

ମୁଖ ଶଶୀ ତୋର ମାଆ ଗୋ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଳୟ

ମୁଖ ଶଶୀ ତୋର ମାଆ ଗୋ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଳୟ ମାଆ ଗୋ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଳୟ ତୋ ଅଭୟ କୋଳ ପଣତ କାନି ତୋର ମାଆ ଗୋ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଳୟ ମାଆ ଗୋ ପ୍ରଶାନ୍ତି ନିଳୟ ତୋର ପାଦ ତଳ

ସଦୟା ଗୋ ଯାହାକୁ ଡାକିଲୁ ତୋ କୋଳକୁ

ସଦୟା ଗୋ ଯାହାକୁ ଡାକିଲୁ ତୋ କୋଳକୁ ମାଆ ଗୋ ତୋ ଅଭୟ ଦଶ ଭୁଜକୁ ପ୍ରସାରି ଏହି ପତିତକୁ ମାଆ ଗୋ ଧନ୍ୟ କରି ଦେଲୁ ହୃଦୟ ବାସିନୀ ଗୋ ସେ ମୋ ସହୋଦରୀ

ଅତି ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଜୀବନ ଚଲା ପଥ

ଅତି ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଏହି ଜୀବନ ଚଲା ପଥ ଚଲା ପଥ ଶେଷ ହେଉ ବାଙ୍କ ବିହାରୀ ତୋ ପିଣ୍ଢାରେ ଅତି ଚାରୁ ଅତି ଚାରୁ ସେହି ପିଣ୍ଢା କମଳା ଝୋଟିରେ ଅପୂର୍ବ ସେହି ଗୋବିନ୍ଦ ଅଭ୍ୟର୍ଥନା କେଡେ ଥଣ୍ଡାରେ

ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ପ୍ରଶସ୍ତ ଛାୟା ଅଟେ ଚନ୍ଦନ ଶୀତଳ

ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ପ୍ରଶସ୍ତ ଛାୟା ଅଟେ ଚନ୍ଦନ ଶୀତଳ ସଦା ବସନ୍ତ ପବନ ଧୀର ଧୀର ଧୀର ବହେ ଅବଢ଼ା ସୁଆଦ ଅଟେ ମାଆର ହାତ ପରଶା ସଦା ମନ କୋକିଳଟି ହରି ହରି ହରି ଗାଏ

ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାମ

ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାମ ବିମଳ ଆନନ୍ଦ ପଦ୍ମ ମୁଖ ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାମ ସ୍ମରଣ ଚିନ୍ତନ ମହାସୁଖ

ମୋତେ ମା ପରମ ସୁଖ ଓ ମା ଓ ମା ଓ ମା

ମୋତେ ମାଆ ପରମ ଦୁଃଖ ଓ ମା ଓ ମା ଓ ମା ମାଆ ଗୋ କିମ୍ପା ମନ୍ଦାର ଲମ୍ବିବ ତୋ ଗଳାରେ ମୋତେ ମାଆ ପରମ ସୁଖ ଓ ମା ଓ ମା ଓ ମା ମାଆ ଗୋ ମୁଁ ଥରେ ବସିଥାନ୍ତି ତୋ କୋଳରେ

ତୁହି ହିଁ ଜାନକୀ ଜୀବନ ରାମ

ତୁହି ହିଁ ଜାନକୀ ଜୀବନ ରାମ ତୁହି ହିଁ ରାଧିକା ଜୀବନ ହରି କଳିରେ ହେ ହେଲୁ ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ହେ ଅପଲକ ଦିଅ ଆଖିଠାରି

ଥାଅ ମୋର ଦୁଃଖରେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ଥାଅ ମୋର ଦୁଃଖରେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଥାଅ ମୋର ସୁଖରେ ସୁଖ ଦୁଃଖ ନେଇ କିସ ମୁହିଁ କରିବି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଥାଅ ମୋ ପାଖରେ

ନିରାକାର ହେଲା ଆକାର

ନିରାକାର ହେଲା ଆକାର ଆକାର ହୋଇଲା ସାକାର ସାକାର ହେଲା ବଂଶୀଧର ବଂଶୀଧର କଲା ସ୍ୱୀକାର

କିଏ ସେ ଚିନ୍ତେ ତୋତେ ସୁଖରେ

କିଏ ସେ ଚିନ୍ତେ ତୋତେ ସୁଖରେ କିଏ ସେ ଚିନ୍ତେ ତୋତେ ଦୁଃଖରେ ସୁଖ ଦୁଖରେ ଯିଏ ଚିନ୍ତା କରୁଥାଏ ହରି ହେ ସଦା ଥାଉ ତା ପାଖରେ

ଆଖି ଯେଣେ ଗଲେ ଯାଉ

ଆଖି ଯେଣେ ଗଲେ ଯାଉ ମନ ଗୋବିନ୍ଦ ପଦେ ଥାଉ ଜିଭ ଉଷୁନା ଅରୁଆ ଖାଉ କଣ୍ଠ ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ଗାଉ

ତୋତେ ଥରେ ଚାହିଁଦେଲେ ମାଆ ଗୋ

ତୋତେ ଥରେ ଚାହିଁଦେଲେ ମାଆ ଗୋ ଲାଗେ ଯେମିତି କୋଟି ଜନମର ବନ୍ଧନ ତୋତେ ଥରେ ମା ବୋଲି ଡାକିଦେଲେ ମାଆ ଗୋ ହୃଦୟେ ଲାଗେ ହରି ଚନ୍ଦନ

ସକଳ ସୃଷ୍ଟି କରି ତୁହି ଦେବୀ ବୋଲାଉଛୁ

ସକଳ ସୃଷ୍ଟି କରି ତୁହି ଦେବୀ ବୋଲାଉଛୁ ପାଷାଣୀ ଲୋ ଏବେ କାହିଁକି ଏଡ଼େ ନିରବ ସକଳ ପୂଜା ଉପାସ ତୀର୍ଥ ବ୍ରତ ମୋ ଲାଗି ପାଷାଣୀ ଲୋ ମୁଁହି ସିନା ତୋହର ସରବ

ପର କାଳରେ ତୁହି ସକଳର ପରମ ଆଶ୍ରୟ

ପର କାଳରେ ତୁହି ସକଳର ପରମ ଆଶ୍ରୟ ଇହ କାଳରେ ମନକୁ ପାଦ ପଙ୍କଜରେ ରଖ ତୁମ ମୋହନ ରୂପରେ ମୋର ପ୍ରାଣ ଶୀତଳ ଆହାଃ କେଡେ ଉଦାର ତୋର ବଂଶୀ ମୁଖ

ମାଆ ହୋଇ ମୋର ତୁହି ଦେବୀ ବୋଲାଉଛୁ

ମାଆ ହୋଇ ମୋର ତୁହି ଦେବୀ ବୋଲାଉଛୁ ପାଷାଣୀ ଲୋ କଥା କହ କାହିଁକି ଏଡ଼େ ନିରବ ମାଆ ଗୋ ଜାଣେ ମୁହିଁ ସଭିଏଁ ତୋର ସନ୍ତାନ ହେଲେ ତୁହି ମା ଏହି ବାପ ଚେଉଣ୍ଡର ସରବ

ଆଜି ସିନା ତୋ ଚକା ଆଖିରେ ପତା ପଡ଼େନା

ଆଜି ସିନା ତୋ ଚକା ଆଖିରେ ପତା ପଡ଼େନା ଅପଲକରେ ମୋ ବିନା କେମିତି ପାରିବୁ ରହି କାନ୍ଧ ଅଦଳ ବଦଳେ କୋକେଇ ଯିବ ମଶାଣି ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ଡାଳରେ ବସି ମୋତେ ଝୁରିବୁ ତୁହି

ଚନ୍ଦନ କାଠଟି ସେତେ ଅଧିକ ବାସେ

ଚନ୍ଦନ କାଠଟି ସେତେ ଅଧିକ ବାସେ ଯେତେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ହୁଏ ଘୋରି ଚକା ଡୋଳା ସେତେ ଆସନ୍ତି ପାଖକୁ ମନ ତାଙ୍କୁ ଯେତେ ବେଶି ହୁଏ ଝୁରି

ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ସରୋଜ ଶ୍ରୀରାଧା ପାଦ

ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ସରୋଜ ତୋ ପାଦ ମା ଉଷା ଆକାଶ ବାଳୁତ ଅରୁଣ ଅଳତା ଧାର ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଚମ୍ପା ପାଦର ନଖ ପନ୍ତି ଫଗୁ ଘେନ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଇନ୍ଦୁ ପାଉଁଜିରେ ତୋର

ଯାହାର ନାମଟି କେବଳ ଏଡିକି ଏଡିକି ସୁମଧୁର

ଯାହାର ନାମଟି କେବଳ ଏଡିକି ଏଡିକି ସୁମଧୁର ଆହାଃ କେଡେ ମଧୁର ହୋଇଥିବ ତାହାର ରୂପ ଜୀବନ ଚଲା ପଥରେ ଭେଟ ହେଲେ କି ଦେବି ଆୟୁଷ କ୍ଷୟ କରି କେବଳ ଅରଜିଲି ମହାପାପ

ନବ ନୀରଦ କାନ୍ତି ରବି ସୁଧାକର ବେନି ଚକ୍ଷୁ

ନବ ନୀରଦ କାନ୍ତି ରବି ସୁଧାକର ବେନି ଚକ୍ଷୁ ଅଧରେ ମୋହନ ବଂଶୀ ଶିରେ ମୟୁର ପକ୍ଷୀ ଗଳାରେ ବନ ମାଳ ପ୍ରୀୟା ହୀରା ତନୁ ରାଧା ପଦ୍ମ କମଳରେ ଫଗୁ ଘେନ ହେ ଆତ୍ମା ସାକ୍ଷୀ

ଏକଇ ପୁଷ୍ପରେ ଦୁଇଟି କେଶର

ଏକଇ ପୁଷ୍ପରେ ଦୁଇଟି କେଶର ଏକଇ ମୁଦ୍ରାରେ ଦୁଇ ଦୁଇ ମୁଖ ଚାରି ଚକ୍ଷୁରୁ ଏତେ କୃପା ଝରେ ଏକଇ ଭଳି ବୋଧ ସୁଖ ଦୁଃଖ

ଯାହା ମୁହିଁ ଭେଟିଲି ଜୀବନ ଚଲା ପଥରେ

ଯାହା ମୁହିଁ ଭେଟିଲି ଜୀବନ ଚଲା ପଥରେ ହେ ରାଧା ଲୋଳା ସକଳ ତୋହର ବିଭୁତି ବ୍ରହ୍ମଦାରୁରୁ ଯେଉଁ ଯେଉଁ କୃପା ପୁଷ୍ପ ଝଡ଼େ ଭାବରେ ଗୁନ୍ଥି ତୋର ପାଇଁ କରେ ଆବୃତି

ନାହିଁ ମୋର ଗୁରୁ ପାଦ ପଙ୍କଜ ସେବା ପୁଣ୍ୟ

ନାହିଁ ମୋର ଗୁରୁ ପାଦ ପଙ୍କଜ ସେବା ପୁଣ୍ୟ ନାହିଁ ମୋ ଜନକ ଜନନୀ ପାଦ ସେବା ପୁଣ୍ୟ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ କେବଳ ତୋର କରୁଣା ସମ୍ବଳ ତୋ ଛନ୍ଦାପାଦରେ ଶରଣ ଦେଇ କଲୁ ଧନ୍ୟ

ନୀଳକନ୍ଦରରେ ଅଛନ୍ତି ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଦରଜି

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଛନ୍ତି ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଦରଜି ତାଙ୍କର ସିଇଁବା ପଣକୁ କେହି ନୁହେଁ ସରି ସାଲବେଗ ହେଲା ଯୁଦ୍ଧରେ କ୍ଷତ ବୀକ୍ଷତ ଦେହ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରି ଗଲା ତରି

ମୋ ହାତରେ ଦେଲୁ ମାଆ ଗୋ ଛୁଞ୍ଚି ସୁତା

ମୋ ହାତରେ ଦେଲୁ ମାଆ ଗୋ ଛୁଞ୍ଚି ସୁତା ମାଆ ଗୋ ଚଣ୍ଡୀ ମୋର ନାହିଁ ଜ୍ଞ୍ୟାନ ଆଖି ମୁଁ ମହା ଅଧମ ଦିନ କଣା ଅନ୍ଧାର କଣା ମା ଫଟା କଣା ପିନ୍ଧି ଦିନ ବଞ୍ଚଇ ହୋଇ ଦୁଃଖୀ

ହୃଦୟରେ ସାଇତିଛୁ ମାଆ ଗୋ ହରେ କୃଷ୍ଣ

ହୃଦୟରେ ସାଇତିଛୁ ମାଆ ଗୋ ହରେ କୃଷ୍ଣ ସର୍ବାଙ୍ଗରେ ସାଇତୁଛି ମା ଗୋ ହରେ ରାମ କଟାକ୍ଷରେ ସାଇତିଛୁ ମାଆ ଗୋ ରାମ କୃଷ୍ଣ ମାଆ ଗୋ ଜଣକୁ ଦେଲେ ଲଭିବି ବ୍ରହ୍ମାନନ୍ଦ

ହସ୍ତରେ ଧରିଛୁ ମାଆ ଗୋ ସିନା ତୀକ୍ଷଣ ତ୍ରିଶୁଳ

ହସ୍ତରେ ଧରିଛୁ ମାଆ ଗୋ ସିନା ତୀକ୍ଷଣ ତ୍ରିଶୁଳ ମା ହୃଦୟରେ ଭରିଛୁ ସକଳ ଜୀବ ପାଇଁ ସ୍ନେହଁ ଅବତାର ଧରିଛୁ ମାଆ ଗୋ ଧର୍ମ କ୍ଷୟ ଗଲେ ପାଷାଣ ମୂର୍ତ୍ତିରେ ସାଇତିଛୁ କରୁଣା ଭରା ମୁହଁ

କମଳ ପାଖୁଡାରୁ କୋମଳ ତୋହର ହୃଦୟ

କମଳ ପାଖୁଡାରୁ କୋମଳ ତୋହର ହୃଦୟ ତେଣୁ ନିରତେ ମାଆ କମଳିନୀ କରେ ବାସ ପଞ୍ଚାମୃତରୁ ମଧୁର ତୋ ନାମ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ତେଣୁ ନିରତେ ଭଜିଲେ ନ ମେଣ୍ଟେ ଶୋଷ

ସିରିଆ ଭାବରେ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଲ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ସିରିଆ ଭାବରେ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଲ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଲ ସୁମତି ଭାବରେ କୃପାକରି ନିଜେ ଦର୍ଶନ ଦେବ ଏ ଅଧମକୁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଝୁରେ ମୁଁ ଭାବ ଅଭାବରେ

ଅସ୍ତ ହେଲେ ଦିନମଣୀ

ଅସ୍ତ ହେଲେ ଦିନମଣୀ ବସା ବାହୁଡ଼ିଲେ ପକ୍ଷୀ ସଞ୍ଜ ଦୀପ ଖୁସିହେଲା ଦର୍ଶନ ଲଭି ଚକାଆଖି

ଚନ୍ଦନରେ ବୋଳା ଦେହ ତା କସ୍ତୁରୀରେ ବୋଳା

ଚନ୍ଦନରେ ବୋଳା ଦେହ ତା କସ୍ତୁରୀରେ ବୋଳା ସେବତୀ ଦୟଣାର ଟାହିଆ ଅତି ମହ ମହ ବାସ ମଧୁର ଅଧରରେ ବଂଶୀ ଗଳାରେ ତୁଳସୀ ମାଳ ନବ ନୀରଦ କମନୀୟ ଗାତ୍ର ଚିତ୍ତ ଚୋରା ବେଶ

ରାଧେ କୃଷ୍ଣ ଜୟ ରାଧେ କୃଷ୍ଣ

ରାଧେ କୃଷ୍ଣ ଜୟ ରାଧେ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ରାଧେ ଜୟ କୃଷ୍ଣ ରାଧେ ମାନସ ସାଉଁଟି ରଖ ଝୁଲାରେ ତୋହର ଅଧେ ମୋର ଅଧେ

ଯୁଝିବା ପଣରେ ତୁହି ଦୁର୍ଗା ମାଆ ଗୋ

ଯୁଝିବା ପଣରେ ତୁହି ଦୁର୍ଗା ମାଆ ଗୋ ମାଆ ଗୋ ସହିବା ପଣରେ ତୁହି ସୀତା ବାଦକ ଗଣରେ ତୁହି ମା ଗୋ ସାରଦା ମାଆ ଗୋ କ୍ଷମା ଗୁଣରେ ବସୁଧା ମାତା

ମୋର ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭିଯିବା ଆଗରୁ

ମୋର ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭିଯିବା ଆଗରୁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ କହ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗପ ରାଧା କି ତୋ ମଥାରେ ପାଦ ରଖିଲେ ତୋ ମୁଖୁ ଶୁଣି ଦେହଛାଡି ଯାଉ ପାପ

ତୋତେ ତୋ ଭକତ ବାନ୍ଧଇ ହୃଦୟରେ

ତୋତେ ତୋର ଭକତ ବାନ୍ଧେ ହୃଦୟରେ ତୁହି ଭକତକୁ ବାନ୍ଧୁ ତୋ ଭାବ ଡୋରିରେ ତୋତେ ତୋ ଭକତ ଜପେ ଶୁଆ ହୋଇ ତୁହି ଭକତକୁ କିଳୁ ବ୍ରହ୍ମାନନ୍ଦ ପଞ୍ଜୁରୀରେ