ହରି ହେ ହୁଅ ତୁମ୍ଭେ ମୋହନ ବଂଶୀ

ହରି ହେ ହୁଅ ତୁମ୍ଭେ ମୋହନ ବଂଶୀ ମୋହନ ବଂଶୀ ହେ ହୁଅଟି ଶ୍ରୀରାଧା ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କ ପାଦ ଶିରରେ ଲାଗିଥାଉ ଲାଗିଥାଉ ତୁଣ୍ଡରେ କୃଷ୍ଣ ରାଧା ସଦା

ଭକ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ହେଲା ମୋତେ ସାତ ସପନ

ଭକ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ହେଲା ମୋତେ ସାତ ସପନ ହରି ହେ ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମରେ ହେଲା ମହାଭିଡ ନିଷ୍କାମ କର୍ମ ଲାଗି ଲୋଡ଼ା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୃଢ଼ ସଞ୍ଜମ ହେ ହରି ତ୍ୱମେବ ଏକ ଶରଣ ଭଵ ଗରୁଡାରୁଢ଼

ବ୍ରହ୍ମା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସେବିତ ଯେଉଁ ଅଭୟ ପାଦ ପଙ୍କଜ

ବ୍ରହ୍ମା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସେବିତ ଯେଉଁ ଅଭୟ ପାଦ ପଙ୍କଜ ଦୁର୍ଲଭ ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ମଥାରେ ଥରେ ଲାଗିଯାଉ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ହେଲା କାଷ୍ଠ ନୌକା ଶିଳା ହେଲା ନାରୀ ମନ ସରୋବରେ ଫୁଟିଥାଉ ମକରନ୍ଦ ଝରୁଥାଉ

ଇନ୍ଦ୍ରିୟଙ୍କମାନଙ୍କର ଫାସରେ ପଡିଣ ମୁହିଁ ବିକଳ

ଇନ୍ଦ୍ରିୟଙ୍କମାନଙ୍କ ଫାସରେ ପଡିଣ ମୁହିଁଟି ବିକଳ ଯେହ୍ନେ ଉପାୟଶୁନ୍ୟ ବିଚରା ମୂଷିକଟି ଯନ୍ତାରେ ଜାନକୀ ନାଥ ତୋ ପାଦପଙ୍କଜ ଦିନରାତି ସ୍ମରେ ଖୋଲି ଦୃଢ଼ ଫାସ ଶରଣ ଦିଅ ରାବଣ ହନ୍ତାରେ

ସାଇରାମ ସାଇରାମ ସାଇରାମ

ସାଇରାମ ସାଇରାମ ସାଇରାମ ଚାରି ଅକ୍ଷର ମହାମନ୍ତ୍ର ଚଉବାହା ସାଇ କୃଷ୍ଣ ସାଇ କୃଷ୍ଣ ସାଇ କୃଷ୍ଣ ଅଯାଚିତ କୃପା ସଦା ସଦା ସାହା

ଅସହାୟ କେହି ରଖ ରଖ

ଅସହାୟ କେହି ରଖ ରଖ ଡାକ ଦେଲେ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୁହି କେବେ ନ ପାରୁ ସହି ଅପଲକ ରବି ଚନ୍ଦ୍ର ଚକ୍ଷୁ ଦିବସ ରଜନୀ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୋ ଭାବରେ ଗଲି ବହି

ତୋତେ ଛାଡି କାହିଁଗଲେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ତୋତେ ଛାଡି କାହିଁଗଲେ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ସଦା ସଦା ମୋହର ପାଖେ ପାଖେ ଥିବ ଅତି ଅସଞ୍ଜତ ଅତି ଚଞ୍ଚଳ ମୋ ସ୍ଵଭାଵ ସଦା ସଦା ମୋ ମନ ରଥରେ ବସିଥିବ

ଚକାଡୋଳା ଭୋଗ ଖାଇବାର ମୁଁ ଦେଖିନାହିଁ

ଚକାଡୋଳା ଭୋଗ ଖାଇବାର ମୁଁ ଦେଖିନାହିଁ ଭକ୍ତମାନେ କହନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଆଦର ଭକତି ଭାବ ବାଡ଼ିର ଦର ପାଚିଲା ବରକୋଳି ବଡ ସୁଆଦ ଏହିଁ କୃଷ୍ଣ ରଙ୍କା ହାତରୁ ଚାଖନ୍ତେକି ପଦ୍ମନାଭ

ଆସ ଆସ ଧରାକୁ ଅବତରି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ଆସ ଆସ ଧରାକୁ ଅବତରି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ମୋତେ ତୋହରି ସଂସାର ହେଲା ଭାରି ଓହ୍ଲା ଓହ୍ଲା ଓହ୍ଲା ମୋହର କାନ୍ଧରୁ ଜଞ୍ଜାଳ ମୋତେ ତୋ ଭୁଜତଳେ ସଦା ରଖ ହରି

ତୋତେ ଚିନ୍ତୁଛି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ତୋତେ ଚିନ୍ତୁଛି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଭାବର ଲୁହରେ ସଦା ତିନ୍ତୁଛି ଥରେ ଦେଖିବି ଏହି ଆଖିରେ ମୋ ପାପାକୁ ହୃଦରୁ ଫୁଙ୍କୁଛି

ହେ ଦେବ ଦେବ ମହାଦେବ ଆଶୁତୋଷ

ହେ ଦେବ ଦେବ ମହାଦେବ ଆଶୁତୋଷ କୃପାକରି ଦିଅ ଏହି ଅରକ୍ଷିତକୁ ଏକ ବର ଯେଉଁ ରାମ ନାମକୁ ଜପାମାଳି କରିଛନ୍ତି ସେହି ରାମ କଠଉ ଶିରେ ଲାଗୁ ମୋର

ଅଧାଗଢାକୁ ଦେଲେ କହିବେ ଖୋଇଦେ

ଅଧାଗଢାକୁ ଦେଲେ କହିବେ ଖୋଇଦେ ଅଖିଳ ନାଥଙ୍କ ଆପଣାର ଦି ହାତ ନାହିଁ ଭାବର ଠାକୁର କି ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲି ଖାଇବେ ଏ ଅରକ୍ଷିତ ତରିଯିବ ଶ୍ରୀମୁଖ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

Little things are God

Little things are God Big things are this world Only a few moments are memorable Hair is falling leaving this head bald

ତୋ ଉଦାର ଚକାଡୋଳା ରୂପ ଯେତେ ଗାଢ଼ କଳା

ତୋ ଉଦାର ଚକାଡୋଳା ରୂପ ଯେତେ ଗାଢ଼ କଳା ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ ହେ ରେଣୁଟିଏ ଲାଗିଗଲା ଏ ମଥାରେ ତୋ ସ୍ପର୍ଶରେ କି ରୋମାଞ୍ଚ କିବା ପୁଲକିତ ଗୋବିନ୍ଦ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ କହୁ କହୁ ମୁଁ କହି ପକାଇଲି କଥାରେ

ବୃକ୍ଷ ଡାଳରେ କେତେ ଯେ ଫୁଲ କଢି

ବୃକ୍ଷ ଡାଳରେ କେତେ ଯେ ଫୁଲ କଢି ଗୋଟିଏ ଫୁଟିଲେ ଅନ୍ୟଟି ଝଡି ପଡେ ତୋ ରବି ଶଶୀ ଚକ୍ଷୁରେ କେଡେ କୃପା ଦିନୁଦିନ ଦର୍ଶନ ତୃଷା ଚିତ୍ତରେ ବଢେ

ରାମ ରାମ ରାମ ନାମ ଜପଟି ଯେତିକି ମଧୁର

ରାମ ରାମ ରାମ ନାମ ଜପଟି ଯେତିକି ମଧୁର ମହାଦେବଙ୍କର ଦୁଇ ଆଖି ପତାକୁ କଲା ଭାରି କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ନାମ ଜପ ଯେଡ଼େ ବଡ ନୌକା କଉଡ଼ି ଶୁନ୍ୟ ଭକ୍ତ ସୁଦାମା କଲା ଯମୁନା ପାରି

ଯେଉଁ ପାଦକୁ ନିରନ୍ତର ସେବନ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ

ଯେଉଁ ପାଦକୁ ନିରନ୍ତର ସେବନ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ ଥରୁଟେ କଣ ମୁହିଁ ଛୁଇଁ ପାରିବି ନାହିଁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ କି ପାଇଁ ମୋତେ ପିତା ମାତା ଜନ୍ମ କଲେ କେଜାଣି ତୋ ଦର୍ଶନ ଅଭାବ ହୃଦୟରେ ଭରେ ବେଶି ଦରଦ

ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ମୁହିଁ ଜଣେ

ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ମୁହିଁ ଜଣେ ଯେତେ ତୋତେ ପକାନ୍ତି ମନେ ଅପଲକ ହୋଇ ଖାଲି ଚାହିଁବୁ ସୁଖ ଦୁଃଖ ନ ପଚାରିବୁ ଦିନେ

ଭିଣୋଇ ହେଲେ ଶଶ୍ମାନ ମହାଯୋଗୀ

ଭିଣୋଇ ହେଲେ ଶଶ୍ମାନ ମହାଯୋଗୀ ଭଉଣୀକୁ ବେଢ଼ି ବସିଛନ୍ତି ଦୁଇଟି ଭାଇ ମୋ ଜଞ୍ଜାଳଠାରୁ ତୋ ଜଞ୍ଜାଳ ବେଶୀ ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ରୂପ ଦେଖି ଉତ୍ତର ଗଲି ପାଇ

ବିଷ୍ଣୁ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ମାଆ ପଦ୍ମାଳୟା ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ

ବିଷ୍ଣୁ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ମାଆ ପଦ୍ମାଳୟା ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ କଳିରେ ଚକାଡୋଳାଙ୍କର ନାକରେ ନାକ ଗୁଣା ସିନ୍ଧୁସୁତା ମହାପରମ ବୈଷ୍ଣବୀ ସର୍ବ ସୁଲକ୍ଷଣା ମାଆ ପଣତରେ ଢାଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ନ ହେଉ ଉଣା

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସହୋଦରୀ ସୁଭଦ୍ରା

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସହୋଦରୀ ସୁଭଦ୍ରା ଶ୍ୟାମା ଭକ୍ତି ଛଡା ମାଆକୁ ଆଉ କିଛିବି ରୁଚେନା ଅଗ୍ନିସୁତା ଯାହାକୁ ନିଜ ପଣତରେ ଢାଙ୍କେ କୌଣସି ବିକାର ତା ଦେହରେ ବସେନା

ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୁହି ଯେବେ ହେଉ ଆଖିର ଲୁହ

ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୁହି ଯେବେ ହେଉ ଆଖିର ଲୁହ ଭସାଇ ନେଉ ବୈଷ୍ଣବ ହୃଦୟର ସକଳ ଦୁଃଖ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ତୁହି ଯେବେ ହେଉ ବାଡ଼ିର ମଲ୍ଲି ମାଳା ଗୁନ୍ଥି ପିନ୍ଧାଇଲେ କେଡେ ସୁଖ ତୋ ମୁଖ

ଗୋବିନ୍ଦ ଯାହା ଫେରାଇ ନିଅନ୍ତି

ଗୋବିନ୍ଦ ଯାହା ଫେରାଇ ନିଅନ୍ତି ଦେବାକୁ ପାଖରେ ନ ଥାଏ ମୂଲ୍ୟ ଗୋବିନ୍ଦ ଯାହା ସ୍ୱୟଂ ଯାଚି ଦିଅନ୍ତି ତାହାକୁ କେବଳ ହିଁ ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ

ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଖୋଜିବାରେ ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ

ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଖୋଜିବାରେ ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ ଆଉ କାହାକୁ ଖୋଜିବାରେ ମିଳେ ନାହିଁ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ବସିବା ଆଉ କେଉଁ ଅପେକ୍ଷାରେ ମିଳିବ କାହିଁ

ଆଲୋ ଶୁଣ ଶୁଣଲୋ ସଜନୀ ମୋ ସବୁଠୁଁ ବଡ ଦୁଃଖ

ଆଲୋ ଶୁଣ ଶୁଣଲୋ ସଜନୀ ମୋ ସବୁଠୁଁ ବଡ ଦୁଃଖ ସେହି ଚକାଡୋଳା ମୋତେ ପଦୁଟିଏ ନ କହିଲେ କଥା ଆଲୋ ଯାହା ରୁପକୁ ମୁହିଁ ଶୟନ ସ୍ୱପନେ ଝୁରି ମରେ ସଜନୀ ଲୋ ହୃଦୟ ହାଣିଦେଲା ହଲାଇ ଟାହିଆ ମଥା

ହେ ଜଗତ ଠାକୁର ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର

ହେ ଜଗତ ଠାକୁର ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର ପାଶରୁ ଆତ୍ମା ଦୂରରୁ ଚକାଡୋଳା ନୀଳାଚଳ ନିବାସା କେଡେ ହୁନ୍ଦର ବୈଷ୍ଣବ ହୃଦୟ ଚନ୍ଦନ କାଳୀଦଳା

ଚକାଡୋଳା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦୟାଵନ୍ତ

ଚକାଡୋଳା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦୟାଵନ୍ତ ଘର ସଂସାର ଥାଇବି ବଡ ବାବାଜୀ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଦେଲେ ମନ ଭରିଯାଏ ବିଶାଳ ଛାତିକୁ ଅବା ପଡନ୍ତି ଆଉଜି

ସନ୍ତାନର ଲୁହ ଭୂମିରେ ନ ପଡେ

ସନ୍ତାନର ଲୁହ ଭୂମିରେ ନ ପଡେ ପାଖ ଆଖରେ ଥିଲେ ନିଜ ମାଆ ତୁହି ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଖିଳର ସ୍ରଷ୍ଠା ଦୁଃଖରେ କହନ୍ତୁନି ଠାରେ ଆହାଃ

ଚକାଡୋଳା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

ଚକାଡୋଳା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଦୟାଵନ୍ତ ଘର ସଂସାର ଥାଇବି ବଡ ବାବାଜୀ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଦେଲେ ମନ ଭରିଯାଏ ବିଶାଳ ଛାତିକୁ ଅବା ପଡନ୍ତି ଆଉଜି

ତା ନାମ ମଧୁର ଯଶ ମଧୁର ରୂପ ମଧୁର

ତା ନାମ ମଧୁର ଯଶ ମଧୁର ରୂପ ମଧୁର ମଧୁର କରେ ଚଲାପଥଟି ଥିଲେ ବନ୍ଧୁର ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତିକୁ ଦେଲା ଆପଣା ଭୋଜନ ସେ ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ଅମାପ କୃପା ସିନ୍ଧୁର

ଆତ୍ମାକୁ ଚିହ୍ନୁଥିଲେ ସ୍ଵୟମ ଧରା ଦେଉ

ଆତ୍ମାକୁ ଚିହ୍ନୁଥିଲେ ସ୍ଵୟମ ଧରା ଦେଉ ହୃଦୟ ନିର୍ମଳ ଥିଲେ ଆପଣେ ବସିଯାଉ ସର୍ବଭୂତରେ ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲେ ଭକ୍ତର ଅଗଣାକୁ ବୈକୁଣ୍ଠ ସମ ମଣିଥାଉ

ଅଖିଳ ଜନନୀ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଯାହାର ଘରଣୀ

ଅଖିଳ ଜନନୀ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଯାହାର ଘରଣୀ ବାସୁକୀ ନାଗ ପୃଷ୍ଠ ଯାହାର ଶୟନ ବିଛଣା ବ୍ରହ୍ମା ନାରଦ ବ୍ୟାସ ଯାହାର ସ୍ତୁତି କରୁଥାନ୍ତି ତାଙ୍କରି ରୂପକୁ ହୃଦପଦ୍ମରେ କରେ ବିଞ୍ଚଣା

ମନ ଚିହ୍ନି କରି ସବୁରି ଥାଳିରେ ବାଢୁ

ମନ ଚିହ୍ନି କରି ସବୁରି ଥାଳିରେ ବାଢୁ ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ସମ ତୁହି ସ୍ନେହଁରେ ପାଳୁ କିଏ ଡାକେ ଚକାଡୋଳା କିଏ ଚଗଲା ଆଉ କେ ଅତି ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଡାକଇ କାଳୁ

ଯାହାକୁ ଗଢିଛୁ ଯେତିକି ନିରୀହ

ଯାହାକୁ ଗଢିଛୁ ଯେତିକି ନିରୀହ କରି କୃଷ୍ଣ ହେ ତୁ ସେତିକି ତାର ପାଖରେ ଅଶେଷ ଅଶେଷ ଗଢ଼ିଅଛୁ ଅଧାଗଢା ରାମ ହେ ଜନନୀ ସମ ବହୁ କାଖରେ

ଗରୁଡ ଯେ ତୁମ୍ଭର ଆସନ

ଗରୁଡ ଯେ ତୁମ୍ଭର ଆସନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ତୁମ୍ଭ ପାଦ ସେବିକା ହୃଦୟରେ କେବଳ ଚିନ୍ତେ ଝୁରେ ମୁଁ ଯେମିତି ରାଧିକା

Republic Day 2025

ଯମୁନା ଜଳରୁ ଶ୍ୟାମଘନକୁ ଚାହିଁଦେଲି ଲୋ ବଉଳ ମୋତେଟି ପର କରିଦେଲେ ଆପଣାର ବେନି ଆଖି ପୀତବାସନ ବନମାଳୀ ମୋହନ ବଂଶୀ ବଙ୍କିମ ଚୁଡ଼ା ଦେହ ପାଷୋରି ତାଙ୍କ ପାଶକୁ ଉଡ଼ିଗଲା ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ

ବିନ୍ଦୁ କେଉଁଠୁ ଆସିଲା ଜାଣିବି ବୋଲି ଅଶେଷ ବାଞ୍ଛା ଧରି

ବିନ୍ଦୁ କେଉଁଠୁ ଆସିଲା ଜାଣିବି ବୋଲି ଅଶେଷ ବାଞ୍ଛା ଧରି ପାଦ କମଳର ପ୍ରତି ପାଖୁଡା ପ୍ରତି ରେଣୁରେ ଖୋଜିଦେଲି ବଡଦାଣ୍ଡ ବାଇଶି ପାହାଚ ଚନ୍ଦନ ଅର୍ଗଳୀ ପ୍ରଶାନ୍ତିକୁ ଯାତ୍ରା ମକରନ୍ଦ ପାନ କରି ଛନ୍ଦା ପାଦରେ ପଥ ଶ୍ରମ ବୁଝେଇଲି

ଏହି ଦେହ ଅସ୍ଥି ମାଂସ ଚର୍ମ ଆବୃତ୍ତ ଏକ ପିଞ୍ଜରା

ଏହି ଦେହ ଅସ୍ଥି ମାଂସ ଚର୍ମ ଆବୃତ୍ତ ଏକ ପିଞ୍ଜରା କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କର ଆଖଡ଼ା ମୁହିଁ ବିଚରା ଜ୍ଞାନ ଭକ୍ତି ହୀନ କି ସାଧିବି ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗ ନିର୍ଗୁର୍ଣ ବ୍ରହ୍ମାନନ୍ଦ ହେ ବଳି ପଡୁଛି ଗୃହର ଝଗଡା

ସାଇ ପିତା ସାଇ ମାତା ଉଭୟ

ସାଇ ପିତା ସାଇ ମାତା ଉଭୟ ଯିଏ ଅନୁଭବୀ କେବଳ ଜାଣେ ତାଙ୍କରି କୃପାରେ ତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିହୁଏ ନର ରୂପରେ ନାରାୟଣ ମଣେ

ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ

ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଅଲେଖ ଅରୂପ ଅଚିନ୍ତ୍ୟ ଅବିଶ୍ୱାସନୀୟ ଅଣାକ୍ଷର ଏକାକ୍ଷର ସର୍ବାକାର ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଶେଷ ନାଗ ପୃଷ୍ଠରେ ଗରୁଡାସନରେ ଚିନ୍ତିଲି ତୁମ୍ଭରି ଅନନ୍ତ ଶାନ୍ତାକାର

ଦେଇଥିବା ବଚନ ପାଳନ କର

ଦେଇଥିବା ବଚନ ପାଳନ କର ଉଦାର ଗୋବିନ୍ଦ ତୋ ପାଦପଦ୍ମକୁ ମୃଦ୍ୟୁ ମଧୁରେ ଦେଉଥିବି ଚିପି କିବା ଦେଖି ଏଡ଼େ ପ୍ରତିଶୁତି ଦେଲେ ବଂଶୀଧର ତୋତେ କି ଅଛପା ମୁଁ କେଡେ ବଡ ମହାପାପୀ

ନୟନକୁ ବୁଜନ୍ତେ ଚକାଡୋଳା ବଂଶୀବଦନ

ନୟନକୁ ବୁଜନ୍ତେ ଚକାଡୋଳା ବଂଶୀବଦନ କର୍ଣ୍ଣକୁ ରୁନ୍ଧନ୍ତେ ଶୁଣାଯାଏ କେବଳ ଓଁକାର ହସ୍ତରେ ବଜାନ୍ତେ ମୃଦଙ୍ଗ କରତାଳ ଝାଞ୍ଜ ଇହ ପରକାଳ ନୃତ୍ୟନ୍ତି ଗୌରାଙ୍ଗ ପ୍ରକାର

ଯେତେ କାଳ ଯାଏ ରବି ସୁଧାକର

ଯେତେ କାଳ ଯାଏ ରବି ସୁଧାକର ଗଗନରେ ହେଉଥିବେ ଆତଯାତ ଆତ୍ମା ଶାରୀ ଜପୁଥିବ ରାମ ରାମ ଅପଲକ ଦୟାଳୁ ସିନା ଏକା ସତ

କର୍ମ ଦେଲା ଦୁଇଟି ଫଳ ପ୍ରଶଂସା ଧିକାର

କର୍ମ ଦେଲା ଦୁଇଟି ଫଳ ପ୍ରଶଂସା ଧିକାର ଉପାୟ ନାହିଁ ଭୁଞ୍ଜିଣ ବନ୍ଧା କାଳ ଫାସରେ ମା କମଳା ସହିତ ଆସିଣ ଉଦ୍ଧାର ଉଦ୍ଧାର ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଭରସା ତୁମରି ସ୍ମିତ ହସରେ

କର୍ମରେ ଲାଭ ଜନମ ମରଣ

କର୍ମରେ ଲାଭ ଜନମ ମରଣ ନିଷ୍କାମରେ ଲାଭ ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ କର୍ମ ଫଳ ଦିଏ ପ୍ରଶଂସା ନିନ୍ଦା ହରିଚିନ୍ତାରେ ଲାଭ ନନ୍ଦସୁତ

ପାଇବା ହରାଇବା ଏହି ଦୁଇଟି ଚକି ମଧ୍ୟରେ

ପାଇବା ହରାଇବା ଏହି ଦୁଇଟି ଚକି ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟା ବିରି ସମ ନିରନ୍ତର ହେଉଥାଏ ଗୁଣ୍ଡ ସହି ନ ପାରି ଠିଆ ହେଲେ ଦୁଆର ବନ୍ଧରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାପ ହାଣ୍ଡିକୁ କରି ଦେଲ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ

କାହୁଁ ଆସି ଏହି ଜୀବ କାହିଁ ଯାଏ

କାହୁଁ ଆସି ଏହି ଜୀବ କାହିଁ ଯାଏ ଜୀବନରେ ଭରିଦେଇ ଲୁହହସ ସକଳ ଦେଖୁଥାଉରେ ଅପଲକ ହରି ହେ ମୋତେ ରଖିବୁ ପାଶ

ନୟନରୁ ନେଇ ମୋର କର୍ଣ୍ଣରେ ଥୋଇଲି

ନୟନରୁ ନେଇ ମୋର କର୍ଣ୍ଣରେ ଥୋଇଲି ତୋର ଦର୍ଶନର ଆଶା ରହିଗଲା ଆଶାରେ ଅଭାବୀ ଚିତ୍ତରେ ଭରିଲା ଅଶେଷ ନିରାଶ ହରି ହେ ଆକୁଳତା କହି ନୁହେଁ ଭାଷାରେ

ଏହି ଦେହ ପାଞ୍ଚ ଭୁତରେ

ଏହି ଦେହ ପାଞ୍ଚ ଭୁତରେ ଖିଚୁଡି ଚେତ୍ତନା ହୃଦୟବାସୀ ନାରାୟଣ ଆତ୍ମା ଜ୍ୟୋତି ଚକାଡୋଳା ଆଖି ସୁଧାନିଧି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୟା ପରାୟଣ

ତୋହର ଦେହ ଅଧାଗଢା ଶରୀର ଆନନ୍ଦ ଘନ

ତୋହର ଦେହ ଅଧାଗଢା ଶରୀର ଆନନ୍ଦ ଘନ ମୋ ହୃଦରେ ସୃଷ୍ଟିକରେ ସ୍ପର୍ଶ କରିବାକୁ ଲୋଭ ତୋହର ସ୍ଵଲୀଳାରେ ବର୍ଷି ଯାଆନ୍ତୁକି ଅସଳାଏ ପ୍ରାଣ ଭିଜନ୍ତା ତୃଷା ବୁଝନ୍ତା ଦୂର ହୁଅନ୍ତା ଅଭାବ