ଆକାରକୁ ଛାଡି ନିରାକରକୁ ହୃଦୟରେ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତେ

ଆକାରକୁ ଛାଡି ନିରାକରକୁ ହୃଦୟରେ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତେ କ୍ଷଣଟିଏ ବି ପଦ୍ମାସନରେ ବସିବାକୁ ଅକ୍ଷମ ଚଞ୍ଚଳ ମନ ଉଷୁନା ବୀଜରୁ ହୋଇବ ଅଙ୍କୁର ନୀଳକନ୍ଦର ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ଥରୁଟିଏ କିବା ତଥାସ୍ତୁ ବୋଲିବେ ସାଲବେଗ ଭକ୍ତି ଧନ

ହଂସ ସାଥିରେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଭେଟିବି

ହଂସ ସାଥିରେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଭେଟିବି ବଡ ଆଶାରେ ହେଲି ହଂସର ସାଙ୍ଗ ଅଖଣ୍ଡ ଗୋବିନ୍ଦ ନାମ ଜପ ଅସାଧ୍ୟ ଚଞ୍ଚଳ ଅସ୍ଥିର ମନ ଦିଏ ଛତ୍ର ଭଙ୍ଗ

ଭଵ ସରୋବରରେ ଖେଳୁଛି ପରମ ହଂସ

ଭଵ ସରୋବରରେ ଖେଳୁଛି ପରମ ହଂସ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦିବ୍ୟ ଶୁଭ ଧବଳ ହଂସର ଶରୀର ନୀଳକନ୍ଦର ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ଶାଖାକୁ ତାର ବାଞ୍ଛା ଅଖଣ୍ଡ ଜପଇ ତୁମେ ମୋହର ମୁହିଁ ତୁମର

ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ବାୟୁକୁ ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଛିଦ୍ରରେ ଭରି

ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ବାୟୁକୁ ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଛିଦ୍ରରେ ଭରି ଏହି ଶୁଭ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ କରୁଅଛି ମୃଦ୍ୟୁ ନାଦ ପ୍ରାଣ ଶକ୍ତିକୁ ଦିବ୍ୟ ଦୀପରେ ଘୃତ କରିଣ ଶରଣ ଗୋବିନ୍ଦ ଦର୍ଶନ କରେ ମୁଖ ପଦ୍ମ

ତୁହି ମାଆ ଆପଣାକୁ ନିଷ୍ପାପ ଶିଶୁଟିଏ ଭଳି କରି ମାଆ ଗୋ

ତୁହି ମାଆ ଆପଣାକୁ ନିଷ୍ପାପ ଶିଶୁଟିଏ ଭଳି କରି ମାଆ ଗୋ ବାର ବାର ଉପଦେଶ ଦେଉଅଛୁ କରିବାକୁ ତୋହର ସେବା ମୋର ସୁକ୍ଷ୍ମ ସ୍ଥୁଳ ଶରୀର ପବିତ୍ରତା ପଶୁଠାରୁ ବି ହୀନ ମା ତୋ ପାଦୁକାରେ ଧୋଇ ତୋ ପଣତ କାନିରେ ପୋଛି ଦେବା

ନଦୀ ପୂର୍ଣତୟା ବହିଯାଏ ସୁଶୀତଳ ଜଳ ବାଣ୍ଟି

ନଦୀ ପୂର୍ଣତୟା ବହିଯାଏ ସୁଶୀତଳ ଜଳ ବାଣ୍ଟି ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ଯାହାକୁ ସେ ଭେଟଇ ବାଟରେ ଗୋବିନ୍ଦ ଭକତ ଚାଲିଥାଏ ଦେଖାଇ ଧର୍ମ ପଥ କର୍ମ ଧର୍ମ ଯାହାକୁ ଭେଟଇ ସଂସାର ହାଟରେ

ତୋ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଦରେ ପଡି କାନ୍ଦିବା ଯାହା ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ତୋ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଦରେ ପଡି କାନ୍ଦିବା ଯାହା ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ତୋ ପାଞ୍ଚ ଭୁତଙ୍କୁ ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ କୁଣ୍ଢେଇବା ତାହା ଆର୍ତ୍ତି ଅର୍ଥାର୍ଥି ଜିଜ୍ଞାସୁ ଜ୍ଞାନୀ କିବା ବହୁରୂପୀ ହେବି ମୁଁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ବଂଶୀରେ ଠାରି ଡାକୁଥିବୁ ଆ ଆ ଆଆ

ମୋର ହୃଦୟ ପଦ୍ମରୁ କ୍ଷଣେ ନ ଓହ୍ଲାଅ ମାଆ ଉମା

ମୋର ହୃଦୟ ପଦ୍ମରୁ କ୍ଷଣେ ନ ଓହ୍ଲାଅ ମାଆ ଉମା ତୋର ଶଶୀ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଭା ବିନା ସବୁ ଦିଶେ ଅନ୍ଧାର ମୋର ସାଥିରେ ତୋ ଭାଇ ଠିକ ଏମିତି କରୁଛି ମା ଶରାଘାତ ଜଟାୟୁଟେ କେତେଥର ଯିବି ନିଳକନ୍ଦର

ନାସା ରନ୍ଧ୍ରରେ ଯେଉଁ ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ଖେଳନ୍ତି

ନାସା ରନ୍ଧ୍ରରେ ଯେଉଁ ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ଖେଳନ୍ତି ପ୍ରାଣ ଅପାନ ଉଦାନ ସମାନ ବ୍ୟାନ ଜୀବ ଆୟୁ ନିରନ୍ତର ଭଜନ୍ତି ଓଁ ରାଧେ କୃଷ୍ଣ ଓଁ ରାଧେ କୃଷ୍ଣ ଶ୍ରୀଗୁରୁ କୃପାରେ ହଂସ ଭଜନେ ଭେଟ ହେଉ

ସହସ୍ର ଦଳ ବ୍ରହ୍ମ କମଳ କେଶରକୁ ଚୁମରେ ମୋର ମନ

ସହସ୍ର ଦଳ ବ୍ରହ୍ମ କମଳ କେଶରକୁ ଚୁମରେ ମୋର ମନ ତୋତେରେ ଆଉ ନ ଲାଗିବ ଏ ସଂସାର ଚାଲିବା ଥକା ବେନି ବାହୁ ଉର୍ଦ୍ଧକୁ ତୋଳିଣ ଗରୁଡ ପଛରେ ଠିଆ ହୁଅ ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ୱାମୀ ନୟନ ପଥଗାମୀ ଆଖି ଦୁଇ ଚକା ଚକା

ପୁଷ୍କର ନାଡୀରେ ଯୋଗ ପଥରେ ଶ୍ରମି

ପୁଷ୍କର ନାଡୀରେ ଯୋଗ ପଥରେ ଶ୍ରମି ଭେଟ କମଳା ସେବିତ ପଦ୍ମନାଭ ପାଦ ଅତି ଶାନ୍ତକାର ଅବର୍ଣ୍ଣିୟ ଆନନ୍ଦ ଧାମ କମଳା ବର ପ୍ରସାଦର କି ଅପୂର୍ବ ସ୍ୱାଦ

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି ମହାବୈଷ୍ଣବ ମହାଯୋଗୀ

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ ଅଟନ୍ତି ମହାବୈଷ୍ଣବ ଆଉ ମହାଯୋଗୀ ଜୀବର ଯଜ୍ଞ କିବା କର୍ମ ଫଳରେ ନୁହଁନ୍ତି ଅନୁରାଗୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ କିବା ବୈଷ୍ଣବ ବୈକୁଣ୍ଠରେ ଥୋଇଲେ ପାଦ ତାହାର ଉଚ୍ଚିଷ୍ଟକୁ କମଳା ଗୋବିନ୍ଦ ଭୁଞ୍ଜିଥାନ୍ତି ମାଗି

ନାସା ରନ୍ଧ୍ରରେ ପଶିଣ ବାୟୁ

ନାସା ରନ୍ଧ୍ରରେ ପଶିଣ ବାୟୁ ଖେଳଇ ହୋଇ ଜୀବ ଆୟୁ ନିରନ୍ତର ଭଜେ ରାଧା କୃଷ୍ଣ ହଂସ ଭଜନେ ଭେଟ ହେଉ

ମନକୁ ମିଶାଇ ମୋତେ ଏଗାର ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଅଛନ୍ତି ଘେରିଣ

ମନକୁ ମିଶାଇ ମୋତେ ଏଗାର ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଅଛନ୍ତି ଘେରିଣ ଲୀଳାନିଧି ହେ ଆହାଃ ମୁହିଁ ଲାଜେ ହୋଇଲି ଅତି ସରି ଶୈଶବ ବାଲ୍ୟ କୈଶୋର ଯୁବା ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ପୁରା ଉଲଗ୍ନ ପାଞ୍ଚାଳୀ ମାନ ଉଦ୍ଧାରଣଙ୍କୁ ରସି ହୀନିମାନ ହେଲି ଭାରି

ଅଣୁ ପରିମାଣୁର ଟିକେ ଆଗକୁ ଚାହାଁରେ ଚେତନା

ଅଣୁ ପରିମାଣୁର ଟିକେ ଆଗକୁ ଚାହାଁରେ ଚେତନା ବିନା ରବି ସୁଧାକରରେ ଉଲ୍ଲସିତ ଉଦ୍ଭାସିତ ପୂର ପଞ୍ଚଭୁତ ପଞ୍ଚତତ୍ୱର ଟିକେ ଆଗକୁ ଚାହାଁ ଚେତନା ବିନା କାମନା ବାସନାରେ ଉଲ୍ଲସିତ ଉଦ୍ଭାସିତ ହର

ଗୋବିନ୍ଦ ଭକତଙ୍କ ଦୁଆରେ ଅଧିଆ ପଢ଼ିଲି

ଗୋବିନ୍ଦ ଭକତଙ୍କ ଦୁଆରେ ଅଧିଆ ପଢ଼ିଲି ମୋ ଭଳି ପତିତକୁ ତିଳେ ନାହିଁ ତାଙ୍କ ଘୃଣା ତାଙ୍କ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଥରୁଟିଏ ଦର୍ଶନ କରାନ୍ତେ ଖୋଜୁଛି ସଂସାରରେ ବାଟ ନ ପଡେ ଜଣା

ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ

ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ନୀଳକନ୍ଦର ନିଳୟ ନିବାସାୟ ଅତି ସୋମ୍ୟ ଶାନ୍ତ ମଧୁର ମୁଖ ସୁଖ ହରି ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ ଓଁ ନମୋ ନାରାୟଣାୟ କେବଳ ଓଁ ନାରାୟଣ ଓଁ ନାରାୟଣ ଓଁ ନାରାୟଣ ଉଚ୍ଚାରଣେ ଭଵ ତରି

କଳା ଭଅଁର ଡୋଳାକୁ ବେଡ଼ିଛି ବଗ ଧଳା ଡୋଳା

କଳା ଭଅଁର ଡୋଳାକୁ ବେଡ଼ିଛି ବଗ ଧଳା ଡୋଳା ଦିଗବଳୟରେ ଯେସନେଟି ଅଭିନ୍ନ ଦିବସ ରଜନୀ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥର ସଂକ୍ଷେପ ସଜ୍ଞା ଚକା ଚକା ଡୋଳା ମୁରଲୀ ମୋହନ ଦୁଃଖ ପାଶୋରା ଚାହାଁ ସଜନୀ

ଡମଣଗାଡ଼ିଆ ଯିବା ବାଟେ ମାଆ ଭଟ୍ଟାରିକା ପୀଠ

ଡମଣଗାଡ଼ିଆ ଯିବା ବାଟେ ମାଆ ଭଟ୍ଟାରିକା ପୀଠ ମାଆକୁ କହିବୁ ଅଧମ ରାମ କହିଛି ବହୁତ ବହୁତ ମୋର ସବୁ ଅପରାଧ କ୍ଷମା କରିବାକୁ ଜଣେଇବୁ ମାଆକୁ ଜଣା ରାମ ନିର୍ଦୋଷ ତା ମାୟାର ଆୟତ

ମୋ ନିଜ ଘରକୁ ବାଟ ଭୁଲିଗଲି ମାଆ ଗୋ

ମୋ ନିଜ ଘରକୁ ବାଟ ଭୁଲିଗଲି ମାଆ ଗୋ ଲୋଭରେ ବେଶି ପିଇଦେଲି ମାୟାର ପଣା ମାଆ ବାସୁଳି ବୋଲଇ ଶୁଣୁରେ ଚଣ୍ଡୀଦାସ ଫେରିବା ପଥ କେବଳ ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଜଣା

ଅନ୍ନ ଭିତରେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା

ଅନ୍ନ ଭିତରେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳି ଭିତରେ ଭକ୍ତି ସେବା ଭିତରେ ନିଷ୍କାମ ବପୁବଳ ଭିତରେ ଶକ୍ତି

ସୁସ୍ୱାଦୁ ଫଳ ସୁଗନ୍ଧ ପୁଷ୍ପର ଡେମ୍ଫ ସମାନ

ସୁସ୍ୱାଦୁ ଫଳ ସୁଗନ୍ଧ ପୁଷ୍ପର ଡେମ୍ଫ ସମାନ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଅତିବ କ୍ଷୀଣ ମନ ସଞ୍ଜମତା ଇନ୍ଦ୍ରିଗଣ ଚଳିଲେ ମନ ବୁଦ୍ଧି ହୃଦୟ ଚଳନ୍ତି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ତୋର ବିନୁ କିଏ ଉଦ୍ଧାରନ୍ତା

ନୟନ ପଥଗାମୀ ଭଵ ତୁମେ

----------ନୟନ ପଥଗାମୀ ଭଵ ତୁମେ-------- ଅଳ୍ପ ଜ୍ଞାନ କୁବୁଦ୍ଧି ଅଂସଞ୍ଜତ ମନ ଏଣେ ତେଣେ ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନେ ସବୁ ଅଳିଆ ଆଣନ୍ତି ଦେହକୁ କର୍ମ ଇନ୍ଦ୍ରିୟମାନେ ମୁକ ଅନ୍ଧ ବଧିର କ୍ରୀତଦାସ ହେ ଉଦାର ଗୋବିନ୍ଦ ଅପହର ତୋର ମାୟାକୁ

ଅଭାବୀ ଘରେ ମୋର ଭାବ ଲଗେଇଲୁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ

ଅଭାବୀ ଘରେ ମୋର ଭାବ ଲଗେଇଲୁ ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଅଭାବକୁ ଛାଡିକି ଆଉ ମୋର ପାଖରେ କିଛି ବି ନାହିଁ ହୃଦୟ ମନକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ ମୋ ଛୋଟ ସଂସାରକୁ ଦେଇଛି ଆଖି ଲୁହରେ ପଦ୍ମ ପାଦ ଦୁଇଟିକୁ ଦେଉଥିବି ଧୋଇ

ସ୍ନାନ ପୁର୍ଣିମାରେ ଗାଧେଇ

ସ୍ନାନ ପୁର୍ଣିମାରେ ଗାଧେଇ ଭାଇମାନଙ୍କୁ ହେଲା ଜର ଭଉଣିର ସଜବାଜ ଦେଖ ଦେଖିଯାଏ ଭାଇଙ୍କୁ ତାର

ମାଆ ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ

ବର ଅଭୟ ପାଶ ଅଙ୍କୁଶ ତୋ ଚାରି ଭୁଜେ ମାଆ ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ ଥାଉ ହେବି କି ଅନାଥ ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ସର୍ବସଂହା ମା କଟକ ଚଣ୍ଡୀ ପାଦେ ଶରଣ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ମନୋରଥ

ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମ୍ଭେ ପରମ ବ୍ରହ୍ମ

ଏଡିକି ବିଶାଳ ସମାନ୍ତରାଳ ଭୁଜ ପ୍ରସାରିଛ ହେ ମହାବାହୁ ନାସା ରନ୍ଧ୍ରର କ୍ଷୀଣ ସୁଧୀର ସମୀରରେ ବାନ୍ଧିଲ ମୋତେ ରବିକୁ କମଳ ଆଉ ଶଶୀକୁ କୁମୁଦ ଯେତେ ପ୍ରେମ କରେ ହେ କମଳାଙ୍କ ପ୍ରାଣ ସତରେ ସେତେ ଭଲ ପାଏ ତୋତେ

ଜଗତ ଆନନ୍ଦ କାରକ ପତିତ ଉଦ୍ଧାରଣ

ଜଗତ ଆନନ୍ଦ କାରକ ପତିତ ଉଦ୍ଧାରଣ ରାଧାର ଗୋବିନ୍ଦ ପାଞ୍ଚ ଭୁତ ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ୱ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି ଇନ୍ଦ୍ରି ଆୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ସଞ୍ଚୟ ପ୍ରାଣୀ ଚେତନା ଗୋବିନ୍ଦ ତମ ରଜ ସତ୍ତ୍ଵ

ନାରିକେଳ ବୃକ୍ଷଟିଏ ମୋତେ କର ହେ ମହାବାହୁ

ନାରିକେଳ ବୃକ୍ଷଟିଏ ମୋତେ କର ହେ ମହାବାହୁ ମୋହର ସକଳ କର୍ମ ଫଳ ଗୁଡିକ ଶ୍ରୀଫଳ ହେବ ନିର୍ମଳ ଗଗନରେ ଶୋଭା ନୀଳଚକ୍ର ପତିତପାବନ ତୋ ଚକାଡୋଳାରୁ ରବି ଚନ୍ଦ୍ର କୃପା ଝରି ପଡୁଥିବ

ବିନା ବନ୍ଧନରେ ଏଡ଼େ ଜୋରସେ ଭିଡିକି ବାନ୍ଧିଛୁ

ବିନା ବନ୍ଧନରେ ଏଡ଼େ ଜୋରସେ ଭିଡିକି ବାନ୍ଧିଛୁ ସତରେ କେଡେ ଚଗଲା ତୁରେ ମୋ ଚକାନୟନ ମଣିଷ ନ କରି ଯଦି ମୋତେ ପଶୁଟିଏ କରିଥାନ୍ତୁ କହିଲୁ କିଏ ଲେଖୁଥାଆନ୍ତା ଚାରିଧାଡିରେ ଭଜନ

ଅଳପ ବଳ ସ୍ୱଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ଯାହାର ଦୁଃସହ ଜୀବନ

ଅଳପ ବଳ ସ୍ୱଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ଯାହାର ଦୁଃସହ ଜୀବନ ଟିକେ ନିଜର ଭଳି ଦେଖୁଥିବ ହେ ଚକା ନୟନ ଭାବ ଅଭାବରେ ତାହାର ପାଖେ ପାଖେ ଥିବେ ନୀଳଚକ୍ରରେ ଚିରକାଳ ଉଡୁଥିବ ପତିତପାବନ

ସ୍ନାନ ଯାତ୍ରା ଦିନଟିଏ କେବଳ ଗାଧୋଇ

ସ୍ନାନ ଯାତ୍ରା ଦିନଟିଏ କେବଳ ଗାଧୋଇ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ପନ୍ଦରଦିନ ତୋତେ ଜର ଭବ ସାଗରେ ସବୁଦିନ ସ୍ନାନ କରୁଛନ୍ତି ମନ ମୋ କି ଭରଷା କରିବ ତୋହର

ଶ୍ୟାମ ଭଉଣୀକୁ କିଏ ସେ ନ ଜାଣେ

ଶ୍ୟାମ ଭଉଣୀକୁ କିଏ ସେ ନ ଜାଣେ ଭାଇ ଭଳିଆ ଦେହ ତା ତ୍ରିପଣ୍ଡ କଳା କୋକିଳ କଣ୍ଠି ମୋ ହୃଦୟେ ବସିଲା ମନ ମୋର ମନ ନ ଛାଡେ ତା ଅଳା

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ବାସାୟଃ ବିଦମହେ

ଚାହାଁ ଚାହାଁ ଚାହାଁ ଚାହାଁ ମୋର ପ୍ରାଣ ସଙ୍ଗିନୀରେ କଦମ୍ବ ଡାଳରେ କିବା ଶୋଭା ଦିଶନ୍ତି ବେଣୁ ପାଣି ଏ ଭବ ଜଳରେ କେତେ କାଳ ବୁଡି ଲାଜ ରଖିବା ଅପଲକକୁ ସମର୍ପି ତରିବା ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଚିନ୍ତାମଣି

ଏହି ଦେହ ମୁଣାରେ ମୋ ମନ ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନକୁ ଭରି

ଏହି ଦେହ ମୁଣାରେ ମୋ ମନ ବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନକୁ ଭରି ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ଆପଣଙ୍କ ପାଦ କମଳରେ ରଖିବି ହେ ଚିନ୍ତାମଣି ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରି ଯାହା ଦେବେ ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ମହାପ୍ରସାଦ ମଣି ଗର୍ଭକୁ କ୍ଷେପିବି

ଯେଉଁ ବୃକ୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ ଶଙ୍ଖକ୍ଷେତ୍ର ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ

ଯେଉଁ ବୃକ୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ ଶଙ୍ଖକ୍ଷେତ୍ର ବ୍ରହ୍ମଦାରୁ ଆର୍ତ୍ତି ଅର୍ଥାର୍ଥି ଜିଜ୍ଞାସୁ ଜ୍ଞାନୀଙ୍କର କଳ୍ପବୃକ୍ଷ ସେହି ବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ ଶୈବ ଶାକ୍ତ ବୈଷ୍ଣବ ସମାଧିସ୍ଥ ହୋଇ ସିଦ୍ଧି ଲଭନ୍ତି ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟ

କୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତି ରସରେ ଥରୁଟିଏ ସ୍ନାନରେ

କୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତି ରସରେ ଥରୁଟିଏ ସ୍ନାନରେ ହୃଦୟ ପଦ୍ମ ପାଖୁଡା ସବୁ ହେଲା ଓଦା ତିନି ତାପରୁ ରକ୍ଷା କରି ମର ଶରୀର କମଳ ଚରଣରେ ବୃତ୍ତି ଦେଲେ ସଦା

ପୁଷ୍ପ କେଶରରେ ମଧୁ ଲଭିଲେ ଭ୍ରମର

ପୁଷ୍ପ କେଶରରେ ମଧୁ ଲଭିଲେ ଭ୍ରମର ଅତି ନିଶ୍ଚଳେ ସନ୍ତୋଷେ ମକରନ୍ଦ ପିଏ ସମାଧିସ୍ଥ ହେଲେ ଯୋଗୀ ସୁକ୍ଷ୍ମ ଦେହ ବଂଶୀଧର ପଦ୍ମପାଦରେ ବିଶ୍ରାମ ନିଏ

ଲୀଳା ଶ୍ରବଣରେ ମୋ ଚିତ୍ତ ନୁହେଁ ସ୍ଥିର

ଲୀଳା ଶ୍ରବଣରେ ମୋ ଚିତ୍ତ ନୁହେଁ ସ୍ଥିର ହେ ଗୋବିନ୍ଦ କୃପାନିଧି କୃପା କର ବୃଷ୍ଟି ସଂସାର ତୃଷ୍ଣା ଯାଇ ଭକ୍ତି କୁସୁମ ଫୁଟୁ ମୋ ହୃଦୟ ମରୁରେ ମଳୟ କର ସୃଷ୍ଟି

ଚୋର ଘର ଶୁଆ ବୋଲେ ଲୁଚିଯା ଲୁଚିଯା

ଚୋର ଘର ଶୁଆ ବୋଲେ ଲୁଚିଯା ଲୁଚିଯା ସାଧୁ ଘରେ ଶୁଆ ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାମ ପଞ୍ଜୁରୀରେ ଶୁଆ ଏକ ଦେଖିବାକୁ ସମାନ ସଙ୍ଗ ଦୋଷରେ ତଫାତ ଶୁଆ ଧର୍ମ କର୍ମ

ତୋହରି ଭିତରେ ମୁହିଁରେ କାଳିଆ

ତୋହରି ଭିତରେ ମୁହିଁରେ କାଳିଆ ଆଉ ମୋରି ଭିତରେ କେବଳ ତୁହି କୋଇଲି ଭଳି ତୋତେ ବାହୁନୁଥିବି ସଦା ସର୍ବଦା ହୃଦୟରେ ଥିବୁ ରହି

ଲୁଚିଛୁ ଲୁଚିଛୁ ତୁ ମୁରୁକି ହସୁଛୁ

ଲୁଚିଛୁ ଲୁଚିଛୁ ତୁ ମୁରୁକି ହସୁଛୁ ମାଆ ମୋ ତୁହି କି ପାରିବୁ ସହି କେବେ ଅଭୟ କେବେ ଖର୍ପର ସୃଷ୍ଟିକୁ ଧର୍ମ ପଥେ ନେଉ ବହି

ଖାଦ୍ୟ ଚବ୍ରଣେ ପାଚନେ ରକ୍ତ ମେଦ ମାଂସ

ଖାଦ୍ୟ ଚବ୍ରଣେ ପାଚନେ ରକ୍ତ ମେଦ ମାଂସ ସୁକ୍ଷ୍ମ ଚିନ୍ତନେ ନିଷ୍କାମ ସେବାରେ ଶୁଦ୍ଧ ଗାତ୍ର ସାଧୁ ସଙ୍ଗେ ଜିଇଁବାର ଆଶା ନିଶା ହେଲେ ଅପଲକ ପତା ପକାନ୍ତି ଉଦାର ପଦ୍ମ ନେତ୍ର

ହେ ଅଲେଖ ନିରାକାର ହେ ଆଦି ଅକ୍ଷର ଓଁକାର

ହେ ଅଲେଖ ନିରାକାର ହେ ଆଦି ଅକ୍ଷର ଓଁକାର ହେ ଅତସୀ କୁସୁମ ଦେହ କାନ୍ତି ହେ ପୀତବସନା ହେ ସର୍ବ ଜୀବ ଚେତନା ଜନନୀ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ହେ ବଦନ ସୁଧାନିଧି ହେ ଅପଲକ ଅନନ୍ତ ଶୟନା

ସମୁଦ୍ର ଜଳେ ଯେସନେ ମୀନ ଭ୍ରମଇ

ସମୁଦ୍ର ଜଳେ ଯେସନେ ମୀନ ଭ୍ରମଇ ଏହି ସଂସାରେ ତେମନ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ମୁକ୍ତ ତିନି ଗୁଣ ରଜୁରେ ନିଜକୁ ନିଜେ ଛନ୍ଦି ପତିତପାବନ ନିନ୍ଦିଣ ହୁଏ ପାପ ଯୁକ୍ତ

ପୀତବସନ ବନମାଳୀ ଆଭା

ପୀତବସନ ବନମାଳୀ ଆଭା ଯେ ଲକ୍ଷିଛି ସେ ଅବା ବର୍ଣ୍ଣିବା ନବ ଘନରେ ଅବା କି ବିଜୁଳି ଭକ୍ତମାନଙ୍କର ଶୁଣିବା ଗୁଣିବା

ଦେହଜୀବୀ ଭଳି ଦେହ ମୁଁ ସଜାଏ

ଦେହଜୀବୀ ଭଳି ଦେହ ମୁଁ ସଜାଏ ମହାଯୋଗୀ ଭଳି ସଜାଏ ଏ ମନ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି ନେଇ ସଂସାର ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ କରେ ତୋର ଧ୍ୟାନ

ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପଦ୍ମଟିଏ ସମାନ ଅପେକ୍ଷା

ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପଦ୍ମଟିଏ ସମାନ ଅପେକ୍ଷା ତୁମ୍ଭ ପଦ୍ମପାଦରେ ଲୋଟିଯିବି ହେ ଗୋବିନ୍ଦ ଶ୍ରୀଗୀତଗୋବିନ୍ଦ ଧାଡି ଭଳି ମୋ ଅପେକ୍ଷା ତୁମ୍ଭ କମଳ କର ସ୍ପର୍ଶ କରି ଲଭିବି ଆନନ୍ଦ

ସ୍ନାନ ପୁର୍ଣିମା

ସାଧନ ମୋର କେବଳ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି ଦେହରେ ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ୱ ସାଧାନା ଅସମ୍ଭବ ସେବି ନାହିଁ ପିତା ମାତା ଦୁଃଖି ଗୁରୁ ପାଦ ବ୍ୟର୍ଥ ଗଲା ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ଅତିବ ଦୁର୍ଲଭ [୧] ଆକାରକୁ କଲି ମୁହିଁ କେତେ ଯେ ଯତ୍ନ ସେହି କାହୁଁ ତତ୍ତ୍ୱ ମୋତେ ଆଣି ଦେବ ତତ୍ତ୍ୱ ଜାଣିଲେ ତୁଟିଯାଏ ସକଳ ଭ୍ରାନ୍ତି କେବଳ ହିଁ ଗୋବିନ୍ଦ କୃପାରେ ସୁଲଭ [୨] ହନୁମାନ ଚାଳିଶା ଶହେ ଜପି ଥିଲେ ଲଭିଥାନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ଭେଟ ପଚାରିଥାନ୍ତି ମୋର ନିଜର ଠିକଣା ଜୀବନର ଜଞ୍ଜାଳ ଓଗାଳିଲା ବାଟ[୩] ଆକାର ମଡ଼େଇ ମଡ଼େଇ ମଡ଼େଇ ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗଣ ମନ ବୁଦ୍ଧିଟି ଥକା ବ୍ରହ୍ମଦାରୁରେ ନିରାକାର ଅପଲକ ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ କେମିତି ହୁଏ ଡକା [4] ଛିଟିକି ପଡ଼ିଥିଲେ ସ୍ନାନ ଜଳ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ପାପ ପୁଣ୍ୟ ସକଳ ମୋ ଧୋଇଥାନ୍ତି ନିର୍ମଳ ଦେହେ ଅମଳ ବିମଳ ଭେଟି ମୋ ସକଳ ପ୍ରଶ୍ନ ଉତ୍ତର ଭୁଲିଥାନ୍ତି [୫]

ସାଧନ କହିଲେ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି

ସାଧନ କହିଲେ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି କେବଳ ଆକାର ସାଧନା ସମ୍ଭବ ନିରାକାରଙ୍କ ଠାରେ ମନ ବଳିଛି ନିଗମ କହେ ସେତ ବଡ଼ ଦୁର୍ଲଭ

ଅଣସର ଘରେ ତୁମ୍ଭର ଭାଇ ଜରରେ ପଡିଛନ୍ତି

ଅଣସର ଘରେ ତୁମ୍ଭର ଭାଇ ଜରରେ ପଡିଛନ୍ତି ମା ଶ୍ୟାମା ଆଉ ଘରେ ନ ଲାଗଇ ମୋର ମନ ଅଭୟ ହସ୍ତରେ ଯାହା ଦେବୁ ମା ଭାଇକୁ ଦେବି ମାଆ ଗୋ ଶୀଘ୍ରକର ମୋ ମନ ହୁଏ ଛନ ଛନ

ଅଣସର ଘରେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ ଅସୁସ୍ଥ ଥିବେ

ଅଣସର ଘରେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ ଅସୁସ୍ଥ ଥିବେ ମନ ପାରା ଲୋ ଅତି ଧୀରେ ପାଖକୁ ଯିବୁ ଉଡି ପଦ୍ମ କୋମଳ ପାଦସେବାର ଅନୁମତି ଲୋଡ଼ିବୁ ପଲକରେ ଇଙ୍ଗିତ କରିବେ ପାଦରେ ଥିବୁପଡି