ସ୍ନାନ ପୁର୍ଣିମା

ସାଧନ ମୋର କେବଳ ଦେହ ମନ ବୁଦ୍ଧି ଦେହରେ ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ୱ ସାଧାନା ଅସମ୍ଭବ ସେବି ନାହିଁ ପିତା ମାତା ଦୁଃଖି ଗୁରୁ ପାଦ ବ୍ୟର୍ଥ ଗଲା ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ଅତିବ ଦୁର୍ଲଭ [୧] ଆକାରକୁ କଲି ମୁହିଁ କେତେ ଯେ ଯତ୍ନ ସେହି କାହୁଁ ତତ୍ତ୍ୱ ମୋତେ ଆଣି ଦେବ ତତ୍ତ୍ୱ ଜାଣିଲେ ତୁଟିଯାଏ ସକଳ ଭ୍ରାନ୍ତି କେବଳ ହିଁ ଗୋବିନ୍ଦ କୃପାରେ ସୁଲଭ [୨] ହନୁମାନ ଚାଳିଶା ଶହେ ଜପି ଥିଲେ ଲଭିଥାନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ଭେଟ ପଚାରିଥାନ୍ତି ମୋର ନିଜର ଠିକଣା ଜୀବନର ଜଞ୍ଜାଳ ଓଗାଳିଲା ବାଟ[୩] ଆକାର ମଡ଼େଇ ମଡ଼େଇ ମଡ଼େଇ ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟଗଣ ମନ ବୁଦ୍ଧିଟି ଥକା ବ୍ରହ୍ମଦାରୁରେ ନିରାକାର ଅପଲକ ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ କେମିତି ହୁଏ ଡକା [4] ଛିଟିକି ପଡ଼ିଥିଲେ ସ୍ନାନ ଜଳ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ପାପ ପୁଣ୍ୟ ସକଳ ମୋ ଧୋଇଥାନ୍ତି ନିର୍ମଳ ଦେହେ ଅମଳ ବିମଳ ଭେଟି ମୋ ସକଳ ପ୍ରଶ୍ନ ଉତ୍ତର ଭୁଲିଥାନ୍ତି [୫]